• Urodzona 1 czerwca 1982 roku w Liege (Belgia);
• Zaczęła grać w wieku 5 lat;
• Status profesjonalny od 1999 roku;
• Specjalistka od dobiegania do piłek, które wydawały się przegrane i precyzyjnego przebijania ich na drugą stronę kortu.

1996 – 1998

W 1996 roku zaczęła występować w turniejach ITF. W tym samym sezonie odniosła swój pierwszy sukces – triumfowała w rozgrywkach na Majorce. Rok później wygrała Mistrzostwa Juniorów a także juniorski French Open. W roku 1998 zwyciężyła w Gelos, Grenelefe i Ramat Hasharon.

1999

1 stycznia 1999 roku otrzymała licencję zawodowej tenisistki. W turnieju WTA pierwszy raz zagrała w Antwerpii, gdzie niespodziewanie przechodziła kolejne etapy rozgrywek, by w finale pokonać Sarah Pitkowski-Malcor. Tym samym została piątą zawodniczką w historii dyscypliny, która triumfowała podczas swojego debiutanckiego występu. Awansowała do pierwszej setki rankingu – była na 69. miejscu.

2000

Wygrała turniej ITF w rodzinnym Liege. Najlepszy wielkoszlemowy wynik odnotowała na US Open, gdzie dotarła do czwartej rundy. Ponadto osiągnęła ćwierćfinały w Hobarcie, Palermo i Bratysławie. Z końcem roku została sklasyfikowana na 48. pozycji w rankingu WTA.

2001

W tym sezonie triumfowała w Gold Coast, Canberze i Hertogenbosch. Ponadto odnotowała finały na Hawajach i w Filderstadt. Po raz pierwszy w profesjonalnej karierze, znalazła się w finale turnieju wielkoszlemowego, gdzie w decydującym pojedynku o mistrzostwo uległa Venus Williams. Na French Open dotarła do półfinału, a podczas Australian i US Open osiągnęła czwarte rundy. Rok zakończyła na 7. miejscu w rankingu.

2002

Odniosła zwycięstwa w Berlinie i Linzu. Ponadto osiągnęła finały w Gold Coast, Antwerpii, Ponte Beach i Rzymie. Podczas turniejów wielkoszlemowych najlepiej zaprezentowała się na Wimbledonie, gdzie dotarła do półfinału, a także podczas Australian Open. W Melbourne odnotowała bowiem ćwierćfinał. Na koniec sezonu była 5. tenisistką świata.

2003

W tym roku wywalczyła pierwsze w karierze tytuły w turniejach rangi Wielkiego Szlema. Zarówno na French Open, jak później również podczas US Open, w finałach pokonała Kim Clijsters. W Australian Open i Wimbledonie osiągnęła półfinały. Ponadto wygrała w Dubaju, Charleston, Berlinie, San Diego, Toronto i Zurychu. O zwycięstwo zagrała jeszcze w Leipzig i Filderstadt, jednak ostatecznie uległa rywalkom. Dzięki odniesionym sukcesom została liderką światowego rankingu.

2004

Sezon zainaugurowała w Sydney, gdzie w finale wygrała z Amelie Mauresmo. Następnym występem był wielkoszlemowy Australian Open, podczas którego w decydującym spotkaniu odniosła zwycięstwo nad Kim Clijsters i zdobyła trzeci w karierze tytuł tej rangi. Kolejne triumfy odnotowała w Dubaju i Indian Wells. Po udziale w French Open zmagała się z infekcją, która uniemożliwiła jej starty na kilka miesięcy. Powróciła na Igrzyska Olimpijskie w Atenach. W ostatecznej rozgrywce o złoty medal wygrała z Amelie Mauresmo. Z kolei na US Open przegrała w czwartej rundzie z Nadią Pietrową. Ten wynik, a ponadto kontuzja wykluczająca ją z turniejów do końca roku, spowodowały, że spadła na 8. miejsce w rankingu.

2005

Rehabilitacja nie pozwoliła jej na udział w Australian Open i obronę wywalczonego przed rokiem tytułu. Na korty powróciła w Miami, gdzie w ćwierćfinale uległa Marii Szarapowej. Zwycięstwa odniosła w Charleston, Warszawie i Berlinie. Kolejnym występem był wielkoszlemowy French Open, gdzie w finale pokonała Mary Pierce. Na Wimbledonie odpadła już jednak w pierwszej rundzie. W decydującym spotkaniu w Toronto przegrała z Kim Clijsters. Podczas US Open, w czwartej rundzie uległa Mary Pierce. Z powodu nękającej ją kontuzji nie pojawiła się na wielu turniejach, a na koniec sezonu zajęła 6. pozycję w rankingu WTA.

2006

Wystąpiła w finałach wszystkich turniejów Wielkiego Szlema. Zwycięstwo odniosła jednak tylko na French Open, gdzie pokonała Swietłanę Kuzniecową. W Australian Open i Wimbledonie uległa Amelie Mauresmo, natomiast podczas US Open przegrała mecz z Marią Szarapową. Ponadto triumfowała w Sydney, Dubaju, Eastbourne, New Haven, a także w madryckim turnieju Masters. To zwycięstwo zadecydowało o objęciu przez nią pozycji liderki w światowym zestawieniu.

2007

Z powodu kłopotów osobistych nie wystąpiła w Sydney i Australian Open, jednak w kolejnych turniejach odniosła szereg zwycięstw. Wygrała w Dubaju, Dausze, Warszawie, Eastbourne, Toronto, Stuttgarcie i Zurychu. Zdobyła tytuły na French i US Open oraz w Madrycie, podczas WTA Tour Championships. Rok zakończyła jako „numer 1” w damskim tenisie.

2008 – 2009

W pierwszej części sezonu 2008 triumfowała w Sydney i Antwerpii, oraz dotarła do ćwierćfinału Australian Open. Po powrocie z Berlina podjęła decyzję o zakończeniu kariery tenisowej, ponieważ - jak sama przyznała - „wygrała już wszystko, co chciała wygrać”. Tym samym została pierwszą zawodniczką w historii WTA, która zakończyła karierę będąc na 1. pozycji w rankingu. Zajęła się swoją akademią tenisową, a także wzięła udział w dwóch programach typu reality show. Jesienią 2009 roku, po sukcesie swojej rodaczki - Kim Clijsters - podczas US Open, postanowiła wznowić karierę.

2010

Do gry powróciła w australijskim Brisbane. Dotarła tam do finału, jednak w pojedynku o tytuł uległa Kim Clijsters. Podczas Australian Open również osiągnęła finał, w którym nie sprostała z kolei Serenie Williams. Odniosła zwycięstwa w Stuttgarcie i Hertogenbosch. 8 listopada została sklasyfikowana na 12. miejscu w rankingu WTA.

CIEKAWOSTKI

• W 2003 roku tenisistka założyła własną organizację charytatywną, zajmującą się dziećmi chorymi na nowotwór.
• W 2006 roku została uznana za „Sportową Mistrzynię UNESCO”.
• Była czterokrotnie nominowana do nagrody „Najlepszego Sportowca Roku”.

Justine Henin w czasie swojej profesjonalnej kariery triumfowała 43 razy, w tym dziewięciokrotnie w turniejach wielkoszlemowych. Za swoje sukcesy sportowe otrzymała liczne nagrody, m.in. została uhonorowana Trofeum Doskonałego Narodowego Sportowca a także Krzyżem Wielkiego Orderu Korony.