• Urodzony 9 grudnia 1978 roku w Buenos Aires (Argentyna)
• Zaczął grać w wieku 6 lat
• Status profesjonalny od 1996 roku
• W swojej ojczyźnie był uznawany za utalentowanego i dobrze zapowiadającego się tenisistę. Karierę seniorską rozpoczął jako argentyński junior numer 2.

1996 – 1999

W pierwszym sezonie zawodowej kariery jego największym sukcesem była wygrana w turnieju Satellite. W kolejnym sezonie brał udział w challengerach, w których odpadał w początkowych rundach. Rok 1998 przyniósł więcej osiągnięć. Zwyciężył w Chile w rozgrywkach Satellite, a także w turnieju Futures Spain. Lepiej radził sobie w challengerach, wygrał dwa turnieje: w Santa Cruz i w Santiago. W czwartym sezonie zawodowej gry wygrał dwa challengery w Nicei i Espinho. W tym roku też zadebiutował w wielkoszlemowym French Open, gdzie doszedł do trzeciej rundy.

2000

W tym sezonie zaczął odnosić coraz bardziej znaczące sukcesy. Doszedł do ćwierćfinału turnieju w Meksyku, a także zagrał półfinały w Santiago i Monte Carlo. Wygrał również challenger w Braunschweig. Czerwiec okazał się być ważnym punktem w karierze Argentyńczyka. Wtedy to znalazł się w półfinale turnieju w Gstaad, a w Stuttgarcie po raz pierwszy osiągnął finał rozgrywek rangi ATP.

2001

Drugi raz w karierze doszedł do finału turnieju ATP. Jednak nie wywalczył tytułu, przegrywając mecz z Guillermo Corią. W Buenos Aires osiągnął półfinał, w Miami w rozgrywkach cyklu Masters Series doszedł do ćwierćfinału. W Stuttgarcie został pokonany w ćwierćfinale, a tym samym nie powtórzył wyniku z poprzedniego roku. Z kolei w Cincinnati udało mu się pokonać w pierwszej rundzie samego Andre Agassiego.

2002

Sezon rozpoczął od porażki w pierwszej rundzie w Auckland, jednak w trakcie późniejszego występu na Australian Open dotarł do trzeciej rundy. W kolejnych turniejach w Indian Wells i Miami, osiągnął kolejno ćwierćfinał i czwartą rundę. W Barcelonie w rewelacyjnym stylu, nie tracąc ani jednego seta, wygrał pierwszy w karierze turniej ATP. Na Majorce ponownie pokazał swoją wysoką formę i po raz kolejny zdobył tytuł ATP. Na wielkoszlemowym French Open, przegrał w czwartej rundzie, po meczu z Juanem Carlosem Ferrero. Do finału awansował jeszcze w Gstaad a w Amersfoort i Kitzbühel osiągnął półfinały. Na US Open powtórzył wynik z Melbourne, odnotowując trzecią rundę.

2003

W pierwszych miesiącach tego roku wszedł do czołowej „20” najlepszych tenisistów świata. Doszedł do półfinałów w Vina del Mar oraz Buenos Aires. W Europie dotarł do ćwierćfinałów w Barcelonie i Valencii, a także zagrał półfinałowy mecz w Hamburgu. Z French Open odpadł za sprawą Gustavo Kuertena, który wyeliminował go w trzeciej rundzie. W Gstaad doszedł do półfinału, a w ćwierćfinale w Kitzbühel pokonał go Feliciano Lopez.

2004

W tym sezonie w Barcelonie doszedł do finału, w którym przegrał dopiero z faworytem gospodarzy – Tommym Robredo. Na French Open zaskoczył wszystkich. W finale zagrał niezwykły mecz z Guillermo Corią. Po obronie dwóch piłek meczowych wygrał spotkanie i zanotował największy sukces swojego życia. Ponadto stał się pierwszym argentyńskim tenisistą, który wygrał ten prestiżowy turniej od 1977 roku. Po miesięcznej przerwie powrócił na kort w bardzo dobrym stylu. Osiągnął finały w Bastad, Stuttgarcie i Kitzbühel, niestety żadnego z nich nie wygrał.

2005

Początek roku był kontynuacją dobrej passy tego tenisisty. Zwyciężył w Vina del Mar, a następnie odniósł sukces w rodzinnym Buenos Aires. W Monte Carlo oraz w Barcelonie rozegrał ćwierćfinałowe spotkania, które jednak kończyły się na korzyść rywali. W Portugalii, po zaciętym finale z Tommym Robredo, triumfował po raz kolejny w tym sezonie. Na kortach Rolanda Garrosa miał bronić tytułu, jednak został wyeliminowany tuż przed ćwierćfinałem w meczu z Davidem Ferrerem.

2006

Sezon rozpoczął na Australian Open, jednak zakończył swój udział po przegranym meczu z Fabricem Santoro w trzeciej rundzie. Nie obronił tytułu w Vina del Mar, odpadając już w drugiej rundzie. W Monte Carlo awansował po raz trzeci w karierze do półfinału turnieju rangi Masters Series. W spotkaniu uległ jednak Rafaelowi Nadalowi. Na French Open w czwartej rundzie wyeliminował go Davydenko. Grę na kortach Wimbledonu skończył w drugiej rundzie, z kolei na US Open odpadł w trzeciej rundzie.

2007

Najlepszym wynikiem w turnieju ATP w tym sezonie był ćwierćfinał w Acapulco, w którym nie sprostał Juanowi Carlosowi Ferrero. W pozostałych turniejach osiągał najdalej drugą rundę, włączając w to wielkoszlemowe Australian Open i French Open. Rok zakończył poza czołową setką pierwszy raz od 1998 roku.

2008 – 2009

W roku 2008 wystąpił dwa razy – w challengerze w Miami i na turnieju w Vina del Mar. Oba zakończył po pierwszej rundzie. W kolejnym sezonie lepsze wyniki osiągał w challengerach. Został nawet triumfatorem w Tunisie, w Buenos Aires finalistą, a w Montevideo i Florianopolis odnotował półfinały. Na koniec roku 2009 został sklasyfikowany na 167. pozycji rankingu.

2010

Kolejny sezon, którego Gaston Gaudio nie może zaliczyć do udanych. Wygrał jeden challenger w San Remo. Na French Open, gdzie niegdyś triumfował, odpadł już w drugiej rundzie kwalifikacji. Udział w pozostałych turniejach kończył również na etapie eliminacji lub w pierwszej rundzie. Dalej udało mu się dojść w Marburgu, gdzie znalazł się w drugiej rundzie, natomiast ćwierćfinał odnotował jedynie w Zagrzebiu i Milanie. 25 października znajdował się na 318. miejscu w rankingu ATP.

2011

W dniu 30 sierpnia 2011 oficjalnie ogłosił zakończonie kariery tenisisty.

CIEKAWOSTKI

• W trakcie finału Roland Garros w 2004 roku prowadzącemu Argentyńczykowi Guillermo Corii, nagle zaczęły dokuczać bolesne skurcze. Gaston Gaudio zwyciężył wówczas z niezdolnym do gry przeciwnikiem. W pomeczowej konferencji prasowej stwierdził natychmiast, że tytuł mu się nie należy.
• Wygrywając French Open został pierwszym od 1997 roku nierozstawionym triumfatorem tego turnieju.

Gaston Gaudio w turnieju wielkoszlemowym zadebiutował w 1999 roku, dochodząc do trzeciej rundy French Open. Już w 2004 roku został zwycięzcą tej imprezy Wielkiego Szlema. Pierwszy finał rozgrywek rangi ATP Tour osiągnął w 2000 roku, a w całej karierze wygrał 8 turniejów tej serii.