• Urodzony 6 czerwca 1956 roku
• Zaczął grać w wieku 9 lat
• Status profesjonalisty od 1973 roku
• Borg został mistrzem Szwecji szkół podstawowych w najmłodszej kategorii (miał wówczas 12 lat)

1973

W 1973 roku rozpoczyna starty ze starszymi kolegami (w końcu nie ma jeszcze 17 lat!). Na początku odpada w pierwszych-drugich rundach jak: Walencja, Barcelona (Panatta) czy Nicea (Tadeusz Nowicki - Szwed przegrywa z naszym utalentowanym graczem 2-6 1-6!). Młodziutki Borg nie zraził się, tydzień później jest już finalistą dużego turnieju w Monte Carlo (Nastase 4-6 1-6 2-6). Rumun chwali rywala mówiąc: "Ten chłopiec uderza piłkę z niesamowitą siłą. Jestem przekonany, że wyrośnie na bardzo dobrego gracza"! Następnie Borg dochodzi do 1/8 finału Roland Garros (wygrywa z Richeyem, Barthesem i Stocktonem, przegrywa z Panattą) i ćwierćfinału Wimbledonu (wprawdzie zbojkotowanego przez 79 zawodników, ale odnotowuje tam sukces, bijąc Lalle, Hombergena, Meilerea i Baranyia). Przegrywa dopiero w ćwierćfinałowej grze z Taylorem (1-6 8-6 6-3 3-6 5-7!). Bronił się zaciekle (w decydującej partii było już 1-5 i 15-40!). Borg jeździ na kolejne turnieje i odnosi singlowe "skalpy" nad wspaniałymi tenisistami: w Toronto pokonuje weterana Rosewalla, w US Open (1/8 finału) Arthura Ashe`a, w Alamo Gormana, w Barcelonie Fillola, w Londynie Orantesa, w Sztokholmie ogrywa Connorsa, Nastasego i Pilica. Na koniec sezonu jest 9 tenisistą świata (cykl GP).

1974

Rok 1974 rozpoczyna wspaniałą grą: wygrywa swój pierwszy turniej w Auckland (13 stycznia). Następnie wygrywa Oslo, Londyn i Sao Paulo (z Ashem w finale). Dzięki wspaniałym wynikom dostaje prawo gry w finałowej imprezie WCT: eliminuje tam Ashe`a i Kodesa, przegrywa w finale z Newcombem w 4 setach (6-4 3-6 3-6 2-6). Najwyższa pora na największe sukcesy.

Rozpoczyna je zdobyciem tytułu Międzynarodowego Mistrza Włoch (Rzym). Pokonuje w finale Ilie Nastasego 6-3 6-4 6-2. Następnie (rozstawiony jako numer 3) wygrywa Roland Garros. W półfinale potrzebuje 4 setów, aby ograć Harolda Solomona (6-4 2-6 6-2 6-1). W finale gra z Orantesem, który udziela mu "lekcji tenisa" przez półtora seta: prowadzi 6-2 4-1. Borg odrabia straty, ale jednak przegrywa drugą partię (6-7). W dalszej części meczu Szwed jest bezlitosny i pozwala ugrać Hiszpanowi tylko 2 gemy. Ostatecznie Bjorn wygrywa: 2-6 6-7 6-0 6-1 6-1. Został w ten sposób najmłodszym mistrzem Francji - miał niecałe 18 lat (ale tylko do 1982r będzie dzierżył ten rekord, gdyż wtedy jego rodak Wilander wygra RG na 2 miesiące i 16 dni przed ukończeniem 18 lat).

Dalsza część sezonu słabsza w wykonaniu Borga: odpada w III r. Australii (porażka z późniejszym finalistą Philem Dentem - był to pierwszy i ostatni występ Bjorna na Antypodach), żegna się z Wimbledonem również na poziomie III rundy, a w Otwartych Mistrzostwach USA przegrywa w II rundzie z Vijayiem Amritrajem.

1975

W sezonie 1975 broni tytuł French Open, pokonując w decydującym spotkaniu Guillermo Vilasa (6-2 6-3 6-4). 21 grudnia 1975 zdobywa z kolegami Puchar Davisa. W Wimbledonie osiąga ćwierćfinał (przegrywa 6-2 4-6 6-8 1-6 z późniejszym mistrzem Arthurem Ashem). Po tej porażce będzie tam panował aż do roku 1980. Dopiero rok później w finale pokona go John McEnroe. W USA przegrywa półfinałową grę z Jimmym Connorsem, trzykrotnie nie wytrzymując w ważnych momentach spotkania (ulega mu 5-7 5-7 5-7). W finale turnieju WCT zupełnie nieoczekiwanie przegrywa z Ashem (6-3 4-6 4-6 0-6).

1976

W roku 1976 przegrywa w ćwierćfinale Roland Garros (znów z późniejszym mistrzem Adriano Panattą), ale zwycięża w Wimbledonie (w finale łatwo pokonał Ilie Nastasego 6-4 6-2 9-7). W US Open przegrał w finale po zaciętym spotkaniu z Jimmym Connorsem 4-6 6-3 6-7(9) 4-6). W turnieju WCT w finale pokonuje w czterech setach Vilasa (1-6 6-1 7-5 6-1). Wygrywa turnieje w: Toronto, Sao Paulo i Dusseldorfie.

1977

W 1977 roku kontuzja przeszkodziła mu: nie startował w Roland Garros, odpadł już 1/8 finału US Open. Jednak po raz drugi okazał się najlepszy w Wimbledonie (w 1/8 finału pokonał 7-5 6-4 6-2 Wojtka Fibaka, w ćwierćfinale zmógł Nastasego 6-0 8-6 6-3, w półfinale stoczył epicki i pamiętny mecz z Gerulaitisem, wygrywając 6-4 3-6 6-3 3-6 8-6). W finałowej grze również potrzebuje 5 setów, aby zwyciężyć Connorsa (3-6 6-2 6-1 5-7 6-4). Z "Jimbo" przegrywa 4-6 6-1 4-6 w finale Masters. Wygrywa turnieje min: w Memphis, Wembley i Monte Carlo (Barazzutti 6-3 7-5 6-0).

1978

W roku 1978 wygrywa Roland Garros w nokautującym stylu (w finale nie daje szans Vilasowi - 6-1 6-1 6-3). Równie łatwo wygrywa Wimbledon (chociaż w I rundzie męczy się w 5 setach z Amayą). W półfinale pokonuje Okkera 6-4 6-4 6-4, w finale zaś miażdży Connorsa 6-2 6-2 6-3. W US Open przegrywa zaskakująco łatwo finał (4-6 2-6 2-6 z Connorsem). Wygrywa turnieje min. w: Mediolanie, Rzymie (wspaniały mecz z Adriano Panattą 1-6 6-3 6-1 4-6 6-3), Bastad i Tokio.

1979

Sezon 1979 przynosi Borgowi kolejne wielkoszlemowe triumfy w Paryżu-RG (Pecci 6-3 6-1 6-7 6-4) i Wimbledonie (w półfinale niszczy znów Connorsa 6-2 6-3 6-2, w finale po przepięknej grze pokonuje mistrza serwisu Roscoe Tannera - 6-7 6-1 3-6 6-3 6-4). W USA przegrywa jednak w ćwierćfinale z Tannerem, ale triumfuje w Richmond, Rotterdamie, Monte Carlo (Gerulaitis 6-2 6-1 6-3), Las Vegas, Bastad, Toronto, Palermo i Tokio. W finale Masters łatwo (6-2 6-2) pokonuje Vitasa Gerulaitisa , zaś w finale turnieju WCT 5-7 6-4 2-6 6-7 ulega Johnowi McEnroe.

1980

Rok 1980 Borg wygrywa znów Roland Garros (6-4 6-1 6-2 z Gerulaitisem w finale) oraz Wimbledon, gdzie potrzebuje aż 5 setów, aby pokonać Johna McEnroe (1-6 7-5 6-3 6-7 (16-18) 8-6. Sam tiebreak trwa aż 20 minut, mecz zaś 4 godziny i 6 minut. Borg mógł ten mecz zakończyć znacznie wcześniej (miał 2-1 w setach 5-4 i 40-15 przy własnym podaniu, ale zmarnował szansę! Na szczęście zdołał wygrać ten mecz. W finale USA po raz trzeci przegrywa finał - tym razem McEnroe znajduje na niego receptę i wygrywa 7-6 6-1 6-7 5-7 6-4. Po raz pierwszy ktoś zmógł mistrza koncentracji i kondycji w piątym secie. Ivan Lendl w finale Bazylei zrobi to samo, więc Borg musi trzymać się na baczności. W finale Masters 6-4 6-2 6-2 pokonuje Ivana Lendla, wygrywa turnieje w Nicei (Orantes 6-2 6-0 6-1), Las Vegas, Monte Carlo (Vilas 6-1 6-0 6-2) oraz Sztokholmie (J.McEnroe 6-3 6-4).

1981

Sezon 1981 rozpoczął Borg zwycięstwem w Roland Garros (szóstym). W finale (nazywanym potyczką "stali z betonem") zwyciężył w pięciosetowym boju Lendla 6-1 4-6 6-2 3-6 6-1. W Wimbledonie w półfinale wyeliminował Jimmiego Connorsa (0-6 4-6 6-3 6-0 6-4). W finale znów miał zagrać przeciwko Johnowi McEnore. Pierwszy set (36 minut) łatwo zgarnął Borg 6-4. Drugi set tiebreak: łatwo i pewnie 7-1 McEnroe. Następna partia: było 5-4 15-40 dla Borga przy serwie Amerykanina, ale Szwed zmarnował okazję i przegrał w tiebreaku 4-7. Czwarty set znów zmierzał ku tiebreakowej rozgrywce, ale McEnroe przełamał serwis Szweda w dziewiątym gemie 4 seta i wygrał za drugim meczbolem (6-4). Cały mecz dla McEnroe w stosunku: 4-6 7-6(1) 7-6(4) 6-4. Hegemonia Bjorna Borga została przełamana. Borg jednak nie smucił się i obiecał, że przyjedzie za rok. W Otwartych Mistrzostwach USA przegrał finałową grę po raz 4. Znów McEnroe wygrał z nim, choć teraz łatwo (4-6 6-2 6-4 6-3). Borg wygrał w tym roku turnieje w: Stuttgarcie i Genewie.

1982

Cały prawie sezon 1982 Szwed świecił nieobecnością na kortach. Zapowiedział jednak, że po dłuższym odpoczynku i odpowiednim przygotowaniu wróci triumfalnie oczywiście na korty.

1983

Na początku 1983 roku (23 stycznia) Bjorn Borg dzwoni z Nepalu do Lennarta Bergelina, oznajmiając mu, że definitywnie schodzi z kortu. Zszokowany trener próbuje mu to wyperswadować, ale upór Borga daje znać o sobie. Bergelin musi skapitulować. Dla wszystkich jest to wielki szok: przecież Szwed ma dopiero 26 lat i wielkie sukcesy jeszcze przed nim. Możliwe, że Borg poczuł się zmęczony nieprzerwanym kręceniem się na zawrotnej tenisowo-turniejowej karuzeli.

1983

Ostatni występ Bjorna Borga to: wiosna 1983 - turniej w Monte Carlo. W pierwszej rundzie ogrywa 6-1 6-3 Jose Luisa Clerca, w drugiej przegrywa z Henri Lecontem 6-4 5-7 6-7.

1991

Sensacyjna wiadomość roku 1991: Bjorn Borg w wieku 35 lat postanawia wrócić na korty. Jednak przeżywa wielkie rozczarowanie: odpada w I rundzie w Monte Carlo (Jordi Arrese 2-6 3-6).

1992-93

W następne latach (1992-93) Borg startuje symbolicznie, wiedząc, że teraz nic już nie osiągnie. Ostatni pożegnalny występ: Moskwa (1993r - przegrywa w pierwszej rundzie z Alexandrem Volkovem 6-4 3-6 6-7(7).  A więc powrót okazał się zbyt późny i nieudany.

CIEKAWOSTKI

• Pod koniec roku 1971 wygrywa Orange Bowl młodzików, w finale pokonuje Paragwajczyka Victora Pecci, z którym spotka się w finale RG`79.
• W roku 1972 zaczyna startować już w seniorskich turniejach i dochodzi min. do 1/8 finału Madrytu.

Bjorn Borg w całej swojej dotychczasowej karierze wygrał 63 turnieje, w tym 11 wielkoszlemowych. Ponadto został czterokrotnym mistrzem debla.