Wolej bekhend
Poznawszy  wolej  z forhendu nie możemy również zapomnieć o woleju bekhendowym. Zagranie bekhendem podobnie jak w przypadku forhendu zagrywamy stojąc blisko siatki. Uderzenie wykonujemy jedną ręką (w początkowej fazie nauki dopuszczalny jest bekhend dwuręczny), jednak po kilku treningach  zdecydowanie polecamy wolej grany jedną ręką. Uderzenie jest wykonywane bez zamachu. Wolej jest grany przed sobą, po zagraniu  jest wejście do przodu na nogę prawą.

Wolej bekhend

Elementy woleja

1. Pozycja wyjściowa
Ustawiamy się przodem do siatki ( odległości około 2,5 m od siatki), nogi są ustawione w lekkim rozkroku (na szerokość ramion).  Bardzo istotnym elementem jest trzymanie rakiety oburącz przed sobą – prawa ręka trzyma rakietę chwytem uniwersalnym, natomiast lewa ręka trzyma serce rakiety . Przy woleju jest dużo mniej czasu na uderzenie, stąd rakieta jest trzymana przed sobą .

2. Uderzenie piłki
Trzymając rakietę przed sobą wykonujemy lekki skręt tułowia, lewa ręka przytrzymuje rakietę, natomiast przed samym uderzeniem puszczamy lewą rękę i wykonujemy zagranie jedną ręką. Piłkę trafiamy przed sobą, w momencie uderzenia pamiętajmy o poniższych elementach:
- główka rakiety jest trzymana lekko powyżej nadgarstka prawej ręki
- przy uderzeniu wchodzimy prawą nogą do przodu
- moment uderzenia jest dużo bardziej z przodu niż w przypadku woleja z forhendu – ręka jest niemalże wyprostowana

3.   Wykończenie uderzenia
Przy woleju nie ma wykończenia zagrania za plecy – po uderzeniu rakieta jest prowadzona w przód, następnie wracamy do pozycji wyjściowej (rakieta trzymana oburącz przed sobą).

Scenariusze treningowe

1. Wprowadzenie do uderzenia

Podstawowym ćwiczeniem wprowadzającym do woleja jest podbijanie piłki na rakiecie pionowo w górę stroną bekhendową. W tym ćwiczeniu trzymamy rakietę chwytem uniwersalnym. Początkowo staramy się podbić piłkę na rakiecie min 6-8 razy. Kolejnym etapem tego ćwiczenia jest podbijanie piłki ze zróżnicowaną siłą – 2 razy podbijamy piłkę wyżej, natomiast dwa kolejne odbicia są niższe
Cel ćwiczenia:
Kontrola uderzenia – opanowanie podbijania piłki pionowo w górę jest warunkiem koniecznym zanim przejdziemy do docelowego uderzenia.

2. Wolej z uderzeniem kontrolnym

Jeżeli opanowaliście już odbicie „bez kozła” pionowo w górę to możemy przejść krok do przodu, czyli do uderzenia wolejowego. W tym ćwiczeniu ustawiamy się po przeciwnych stronach siatki w odległości około 1,5 metra od siatki. Waszym zadaniem jest podbijanie piłki pionowo w górę na rakiecie i przebicie jej z powietrza do partnera. Bardzo istotne jest, żeby przebicie do partnera nastąpiło w momencie, gdy piłka jest w dogodnym miejscu czyli lekko z przodu. Zagrywamy do partnera bez zamachu, jedynie nastawiając rakietę i wyprowadzając ją do przodu.
Jeżeli jesteście w stanie utrzymać wymianę około 6-8 uderzeń, to wówczas modyfikujemy ćwiczenie. Podbijamy raz piłkę pionowo w górę, natomiast drugie odbicie musi być już zagrane do partnera.

Cel ćwiczenia
Optymalny punkt trafienia przy uderzeniu- uderzenie kontrolne pomoże wam ustawić sobie piłkę przed sobą , dopiero wówczas zagrywamy piłkę wolejem do partnera. Przy odegraniu piłki do przeciwnika pamiętajcie aby:
-  nie robić zbędnego zamachu
- w momencie uderzenia główka rakiety powinna być  powyżej linii nadgarstka
- w momencie uderzenia nadgarstek jest usztywniony

3.  Uderzenie wolejem do linii serwisowej
Jedna osoba jest ustawiona przy siatce i ma za zadanie zagrać piłkę wolejem z bekhendu do linii serwisowej. Druga osoba zagrywa forhendem bądź też bekhendem po koźle dokładnie na bekhend woleisty.  Początkowo proponujemy, żeby nagrywać piłkę na wolej z uderzeniem kontrolnym – ułatwi to  osobie stojącej przy siatce dokładne odbicie wolejem. Po około 3-4 minutach zawodnicy zmieniają się zadaniem

Cel ćwiczenia
Kontrola uderzenia  zarówno u woleisty, jak również u zawodnika grającego uderzenie po koźle. Przy woleju bardzo istotne jest maksymalne skrócenie zamachu, uderzenie przed sobą oraz wejście na prawą nogę do przodu. Z drugiej strony zawodnik nagrywający piłkę na wolej musi zagrać lekko oraz przede wszystkim dokładnie.

4. Wymiana wolejowa
Zawodnicy są ustawieni blisko siatki (w odległości około 1,5 m) i mają za zadanie utrzymać wymianę wolejową. Jeden zawodnik ma za zadanie grać tylko wolej bekhend, natomiast partner musi być gotowy na uderzenie zarówno wolejem z forhendu, jak również bekhendu. Zawodnicy powinni zagrywać piłkę lekko, koncentrując się na technice oraz kierunku  zagrania.
Cel ćwiczenia
Utrzymanie kierunku uderzenia, gra bez zamachu. Zawodnicy stoją blisko siebie, dzięki temu utrzymując wymianę nie mogą robić zamachu (jest zbyt mało czasu na uderzenie). W tym ćwiczeniu należy również kontrolować  technikę uderzenia (zagranie przed sobą , wejście na lewą nogę oraz ustawienie główki rakiety przy uderzeniu)

5. Zastosowanie woleja w grze
Zawodnicy rozgrywają krótki mecz na punkty  (na jedno karo serwisowe).  Zawodnik serwujący (wprowadzenie piłki jest forhendem) musi podejść do siatki i kolejną piłkę ma za zadanie zagrać wolejem – następnie jest rozegranie całej akcji. Zawodnicy serwują na zmianę. Gramy tie-breaka  (do siedmiu punktów) do dwóch wygranych setów. Przy tym ćwiczeniu zabroniona jest mocna gra.

Cel ćwiczenia
Praktyczne zastosowanie woleja , czyli podejście do siatki podczas rozgrywanej wymiany. W tym ćwiczeniu mamy do czynienia z sytuacją meczową – jeden z graczy  musi podjąć decyzję o podejściu do siatki, następnie musi dokończyć wymianę grając wolej.

Najczęściej popełniane błędy:
- Brak regularnego ćwiczenia woleja – przez to w meczu zawodnicy trzymają się z dala od siatki
- Wykonywanie zamachu przy uderzeniu – w celu zwiększenia siły uderzenia.
- Praca nadgarstka –  tzw „podcinanie piłki” wykonując ruch główki rakiety z góry w dół (przy uderzeniu główka rakieta jest poniżej nadgarstka). Wykonując ruchy nadgarstkiem nie będziecie w stanie kontrolować uderzenia, co więcej wolej będzie bardzo lekki i na pewno nie zrobi przeciwnikowi krzywdy.
- Brak pozycji wyjściowej – czyli rakieta nie jest trzymana przed sobą.

Wskazówki:

- Regularny trening woleja – optymalnie jest znaleźć czas na ten element gry podczas każdego treningu lub sparingu
- Trening woleja  stojąc blisko ściany zredukuje zamach przy uderzeniu. Zamach przy uderzeniu jest niepotrzebny, gdyż przy woleju wykorzystujemy siłę uderzenia przeciwnika.  Dodatkowo uderzenie jest mocniejsze  w momencie gdy zaznaczymy wejście ciałem  po zagraniu do przodu
- Wyobraźcie sobie, że rakieta jest przedłużeniem waszej ręki – w momencie uderzenia nadgarstek jest usztywniony – nie koncentrujcie się na cięciu piłki tylko na zablokowaniu bekhendem nadlatującej piłki.
- Przy woleju zawodnik ma bardzo mało czasu na uderzenie, stąd bardzo istotnym elementem jest trzymanie rakiety przed sobą. Dzięki temu będziemy w stanie zagrać piłkę przed sobą i wykonać uderzenie w zamierzonym kierunku. Wymiany wolejowe z partnerem, bądź też o ścianę wymuszą trzymanie rakiety przed sobą- w przeciwnym razie nie zdążycie zagrać i piłki.

Wolej bekhend  w wykonaniu tenisowych gwiazd:

1. Roger Federer

2. Novak Djokovic

3. Andy Murray

4. Bracia Bryan

5. Rafael Nadal

6. Jo  - Wilfried Tsonga