Forhend wolej

Wolej  jest uderzeniem bardzo istotnym, szczególnie jeżeli preferujecie ofensywny styl gry. Grając przy siatce mamy kilka wariantów uderzenia:
- krótki wolej – tzw stop wolej (po krosie lub wzdłuż linii)
- długi wolej (po krosie lub wzdłuż lini)

Podczas lekcji wolejowej przedstawimy wam przydatne ćwiczenia jak opanować te zagrania oraz w jakich sytuacjach najlepiej użyć tych wariantów.

Forhend wolej

Elementy woleja

1. Pozycja wyjściowa
Ustawiamy się przodem do siatki (odległości około 2,5 m od siatki), nogi są ustawione w lekkim rozkroku (na szerokość ramion).  Bardzo istotnym elementem jest trzymanie rakiety oburącz przed sobą – prawa ręka trzyma rakietę chwytem uniwersalnym, natomiast lewa ręka trzyma serce rakiety. Przy woleju jest dużo mniej czasu na uderzenie, stąd rakieta jest trzymana przed sobą .

2. Naskok tzw „split step”
Naskok wykonujemy w momencie uderzenia przeciwnika – dzięki temu jesteśmy gotowi szybko zareagować na piłkę zagraną przez przeciwnika.

3. Uderzenie piłki
Trzymając rakietę przed sobą wykonujemy lekki skręt tułowia, lewa ręka pokazuje nadlatującą piłkę i trafiamy piłkę przed sobą. W momencie uderzenia pamiętajmy o następujących elementach:
- prawa ręka jest lekko ugięta
- główka rakiety jest trzymana lekko powyżej nadgarstka prawej ręki
- przy uderzeniu wchodzimy lewą nogą do przodu

4. Wykończenie uderzenia
W przeciwieństwie do standardowego forhendu nie wykańczamy rakiety za plecy. Przy woleju rakieta wędruje do przodu, następnie wracamy do pozycji wyjściowej (rakieta trzymana oburącz przed sobą).

Podstawowe zasady gry stop woleja:

- stop woleja nie zagrywamy gdy przeciwni zagrywa nam bardzo mocno – wówczas najlepszą opcją jest nastawienie rakiety i wykorzystując siłę przeciwnika zagrać długi wolej
- przy stop woleju musimy być znakomicie ustawieni do piłki, która nie powina być zbyt wysoka – najłatwiej jest zagrać stop woleja mając piłkę na wysokości biodra
- stop wolej łatwiej jest zagrać po krosie (wzdłuż siatki) niż po linii (po wyższej siatce).
- nie przesadzajmy z częstotliwością tego zagrania podczas meczu, gdyż nieudany stop wolej jest z reguły „wystawką dla przeciwnika”

Scenariusze  treningowe

1. Zróżnicowana długość woleja
Zawodnicy mają za zadanie grając wolej z linii serwisowej zbliżyć się do siatki, następnie oddalić się na linię końcową.

Cel ćwiczenia:
W tym ćwiczeniu zawodnicy grają wolej z różną siłą, kontrolują również długość uderzenia piłki

2. Stop wolej – wprowadzenie
- Każdy z graczy podbija piłkę forhendem na rakiecie i po trzech odbiciach musi „załapać piłkę na rakietę” tak żeby piłka nie kozłowała
- To samo ćwiczenie gramy przez siatkę. Zawodnicy stoją blisko siatki, jeden z graczy zagrywa piłkę do partnera,  który  ma za zadanie pobić piłkę na rakiecie a następnie „złapać ją na naciągu”

Cel ćwiczenia:
Tym razem główny nacisk kładziemy na czucie piłki, które jest szalenie ważne przy zagraniu stop woleja.  Jeżeli zawodnicy są w stanie złapać piłkę na rakietę, tak żeby piłka nie kozłowała, wówczas możemy przejść do ćwiczenia stop woleja.

3. Stop wolej
Jeden z graczy stoi blisko siatki przy woleju, natomiast druga osoba jest na linii serwisowej . Warto jest wyznaczyć strefę trafienia około 2 m od siatki (przy pomocy pokrowca, butelki z wodą lub też innych dostępnych na korcie przedmiotów). Woleista otrzymuje od partnera dokładną piłkę na wolej z forhendu ma za zadanie trafić piłkę w wyznaczoną strefę (wolej jest grany po krosie i wzdłuż linii. Po kilku minutach gry zawodnicy zmieniają się zadaniami.

Cel ćwiczenia:
Zagranie piłki wolejem blisko siatki. Stop wolej jest tym trudniejszy, im nadlatująca piłka leci z większą siłą. Grając stop woleja musimy zamortyzować na rakiecie siłę uderzenia  (lekko rozluźniając nadgarstek)

4. Połączenie woleja długiego ze stop wolejem
W dalszym ciągu pozostawiamy wyznaczoną strefę z poprzedniego ćwiczenia. Jeden z graczy jest ustawiony na linii końcowej i nagrywa dokładne piłki na wolej z forhendu dla swojego partnera.  Zadaniem woleisty jest odgrywanie do partnera długiego woleja, a przy nadarzającej się okazji skończenie wymiany stop wolejem. Po 3-4 minutach zawodnicy zmieniają się miejscami

Cel ćwiczenia:
Prawdziwą sztuką jest zagranie stop woleja w sytuacji meczowej. Woleista w tym ćwiczeniu musi sam określić w którym momencie piłka nadaje się na zagranie stop woleja.

5.  Rozegranie na punkty
Jedna osoba jest ustawiona przy siatce, natomiast drugi zawodnik stoi na linii końcowej kortu. Mecz jest rozgrywany na  całą długość kortu, natomiast jeżeli chodzi o szerokość to mamy do dyspozycji pół kortu. Zawodnik stojący na linii końcowej wprowadza piłkę na woleistę, który musi odegrać długi wolej za linię serwisową – następnie jest rozgrywana wymiana. Jeden set jest rozgrywany np. do 7 pkt.  Po zakończeniu seta zawodnicy zmieniają się miejscami.

Cel ćwiczenia:
Praktyczne użycie woleja. Kort w tym ćwiczeniu jest wąski co wymaga u woleisty dobrej regularności gry . Od czasu do czasu warto spróbować zagrać stop wolej.

Najczęściej popełniane błędy:

- Ustawienie przy woleju zbyt daleko od siatki – jeżeli zawodnik stoi na linii serwisowej, to wówczas przeciwnik może bez większych problemów minąć go zwłaszcza po przekątnej. Stojąc około 2 metrów od siatki skracamy przeciwnikowi kąt, co mocno utrudnia zagranie skutecznego minięcia.
- Wybór złego wariantu uderzenia – dość często się zdarza, że woleista w ostatnim momencie zmienia decyzję i zamiast zagrania pewnego, długiego woleja próbuje zakończyć akcję efektywnym stop wolejem. Podczas gry musimy wybierać najlepszą opcję zagrania, która nie musi być nadzwyczaj efektowana, lecz skuteczna.
- Brak wejścia przy uderzeniu za piłką do przodu
Grając wolej przede wszystkim wykorzystujemy siłę uderzenia przeciwnika, stąd bardzo istotnym elementem jest nastawienie rakiety przed sobą  i wejście ciałem za piłką. Dzięki temu wolej będzie mocniejszy i tym samym skuteczniejszy.

Wskazówki:

- Wolej to nic innego jak wykorzystanie siły przeciwnika – żeby skontrolować uderzenie nadgarstek musi być usztywniony. Starajcie się oczekując na piłkę  przy woleju trzymać rakietę luźno, natomiast w momencie uderzenia złapać rakietę mocno usztywniając nadgarstek.
- Jeżeli podejmiecie decyzję o ataku do siatki, to nie ma już odwrotu. Najgorszym rozwiązaniem  jest zatrzymanie się w połowie kortu – gdyż wówczas praktycznie nie mamy szans na skuteczną akcję (chyba, że przeciwnik popełni błąd)
- Będąc przy siatce jest bardzo mało czasu na wybór wariantu – tutaj panuje szkolna zasada „pierwsza myśl jest najlepsza”, zatem nie zmieniajcie w ostatnim momencie wariantu uderzenia.
- Grając wolej należy być zdecydowany, samo przebicie piłki na drugą stronę nie wystarczy. Wykorzystujcie przewagę będąc przy siatce i zdecydowanie wchodźcie ciałem do przodu po uderzeniu – zapamiętajcie, że wolej jest uderzeniem ofensywnym. Dlatego jeżeli  przy siatce chcenie się bronić to lepszym rozwiązaniem jest zostać na linii końcowej

Wolej forhend w wykonaniu tenisowych gwiazd:

1. Roger Federer

3. Mike Bryan

4. Rafael Nadal