• Urodzona  26 września 1981 roku w Saginaw (USA);
• Zaczęła grać w wieku 5 lat;
• Status profesjonalny od 1995 roku;
• Serena wykazuje się niebagatelnymi umiejętnościami tenisowymi, jest jedną z najsilniejszych fizycznie zawodniczek. Pomimo licznych kontuzji nigdy się nie poddaje i ciężko trenuje, aby utrzymać się w światowej czołówce żeńskiego tenisa.

1995 – 1997

Na światowych kortach zadebiutowała w kanadyjskim mieście Quebek (1995r.). W sezonie 1996 nie brała udziału w rywalizacji. Do gry powróciła w roku 1997. Pierwszy większy sukces odnotowała w Chicago, gdzie dotarła do półfinału. Dzięki temu dokonaniu została najniżej sklasyfikowaną zawodniczką w historii, która na jednym turnieju wyeliminowała tenisistki z czołowej dziesiątki rankingu.

1998

Zainaugurowała sezon w Sydney, gdzie osiągnęła świetny rezultat. Dotarła do półfinału, pokonując po drodze światową „trójkę” - Lindsay Davenport. Nie udało jej się awansować do finału, gdyż uległa w meczu z Arantxą Sanchez-Vicario. W pozostałych turniejach odnotowała najwyżej ćwierćfinał, a wśród rozgrywek wielkoszlemowych najlepiej zaprezentowała się na French Open, gdzie doszła do czwartej rundy. Rok zakończyła na 20. miejscu w rankingu.

1999

Ten sezon przyniósł pierwsze turniejowe zwycięstwa. Triumfowała w Paryżu, Indian Wells i Los Angeles. Ponadto wygrała rywalizację w wielkoszlemowym US Open, gdzie w decydującym spotkaniu pokonała Martinę Hingis. Finał osiągnęła jeszcze w Miami, jednak pokonała ją siostra Venus. W deblu siostry Williams zdobyły tytuły w Hanowerze, a także w wielkoszlemowych French Open i US Open. Z końcem sezonu została sklasyfikowana na 4. pozycji w światowym rankingu.

2000

Triumfowała podczas rozgrywek w Hanowerze, Los Angeles i Tokio. W Paryżu i Montrealu osiągnęła finały, jednak musiała uznać wyższość przeciwniczek. Wśród turniejów wielkoszlemowych najlepszy wynik odnotowała podczas Wimbledonu, w którym dotarła do półfinału. W parze z Venus zwyciężyła w deblowym Wimbledonie, a także rywalizację o złoty medal Igrzysk w Sydney. Na koniec roku była 6. tenisistką świata.

2001

Wygrała w Indian Wells, Toronto, a także w kończącym sezon turnieju w Monachium, gdzie wystąpiło osiem najlepszych zawodniczek. W finale US Open spotkała się z Venus, która ostatecznie sięgnęła po zwycięski puchar. Na Australian Open, French Open i Wimbledonie odnotowała ćwierćfinały. W grze podwójnej, w parze z siostrą, triumfowała podczas imprezy w Melbourne. W rankingu WTA w dalszym ciągu zajmowała 6. miejsce.

2002

W tym sezonie odniosła szereg zwycięstw. Wygrała rywalizację w Scottsdale, Miami, Rzymie, Tokio i Lipsku. Ponadto triumfowała w trzech turniejach wielkoszlemowych – French Open, Wimbledonie i US Open, pokonując w każdym z finałów siostrę Venus. Z nią w parze wygrała deblowy Wimbledon. Została liderką światowego rankingu.

2003

Rok rozpoczęła wygraną w Australian Open. Sukces ten powtórzyła na trawiastych kortach Wimbledonu. Ponadto wygrała turnieje w Paryżu i Miami. W finale w Charleston uległa w meczu z Justine Henin. Razem z Venus wygrała deblowy turniej rangi Wielkiego Szlema w Melbourne. Po wimbledońskim triumfie nie występowała już do końca sezonu, czego powodem była operacja kolana. W rankingu WTA zamykała pierwszą trójkę najlepszych zawodniczek.

2004

Do gry powróciła w Miami, gdzie od razu zdobyła kolejny tytuł. W tym sezonie wygrała jeszcze turniej w Pekinie. Do finału dotarła także w Los Angeles, jednak uległa w nim Lindsay Davenport. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu, w decydującym o zwycięstwie spotkaniu, uległa Marii Szarapowej. W kończącym sezon rankingu była na 7. pozycji.

2005

W tym sezonie odnotowała zwycięstwo podczas Australian Open, gdzie w finale pokonała Lindsay Davenport. W pozostałych turniejach nie powtórzyła jednak sukcesów. Tylko w Dubaju udało jej się dotrzeć do półfinału, a ćwierćfinały odnotowała w Paryżu, Miami i Ponte Beach. Na Wimbledonie zakończyła swój udział w trzeciej rundzie, natomiast w US Open przegrała spotkanie o ćwierćfinał. W światowym rankingu znalazła się poza pierwszą dziesiątką tenisistek.

2006

W ciągu całego roku wzięła udział w czterech turniejach. Podczas Australian Open przegrała niespodziewanie w trzeciej rundzie, w Cincinnati i Los Angeles odnotowała półfinały, natomiast w US Open w awansie do ćwierćfinału przeszkodziła jej Amelie Mauresmo. Z powodu kontuzji nie startowała praktycznie przez cały sezon, w związku z czym w światowym rankingu zajmowała 95. miejsce.

2007

Powrót do formy przypieczętowała zwycięstwami w Australian Open i Miami. Finał osiągnęła jeszcze w Moskwie, jednak spotkanie wygrała Jelena Dementiewa. Podczas French Open, Wimbledonu i US Open dotarła do ćwierćfinałów. Udało jej się ponownie zakwalifikować w światowej czołówce – na koniec sezonu była na 7. pozycji rankingu.

2008

Triumfowała podczas rozgrywek w Bangalore, Miami, Charleston, a także wielkoszlemowym US Open. Na trawiastych kortach Wimbledonu uległa Venus w finale. W parze z siostrą zdobyła drugie złoto olimpijskie w turnieju deblowym podczas Igrzysk Olimpijskich. Została wiceliderką rankingu WTA.

2009

Czwarty raz w karierze triumfowała podczas Australian Open. Kolejne tytuły zdobyła podczas Wimbledonu i WTA Tour Championships w Dausze. W Miami szansy na zwycięstwo pozbawiła ją Wiktoria Azarenka. W pięciu turniejach osiągnęła półfinały – Sydney, Paryż, Dubaj, Toronto, a także US Open. W parze z Venus wygrała najważniejsze imprezy w Melbourne, Londynie i Nowym Jorku. W światowym rankingu ponownie zajmowała 1. miejsce.

2010

Wywalczyła tytuły podczas Australian Open i Wimbledonu. W Melbourne, w decydującej rozgrywce, pokonała Justine Henin, natomiast w Londynie odniosła zwycięstwo w meczu z Wierą Zwonariową. W tym sezonie finał osiągnęła jeszcze w Sydney, a do półfinału dotarła w Rzymie. Poza tym zagrała jeszcze w Madrycie i na French Open. W grze podwójnej, razem z Venus, zdobyła kolejne dwa wielkoszlemowe trofea – triumfowała na Australian i US Open. Kontuzja ponownie wyeliminowała ją z gry przez większość roku.

2011

Z powodu urazów nie wystąpiła w większości prestiżowych turniejów (Australian i French Open, Indian Wells, Miami, Charleston, Madrycie oraz Rzymie). Na światowe korty powróciła w czerwcu. Podczas imprezy w Eastbourne dotarła jednak tylko do drugiej rundy, a w Wimbledonie - do czwartej. Straty odrabiała w sezonie letnim. W finałowym pojedynku w Stanford pokonała Marion Bartoli, zaś w Montrealu – Samanthę Stosur. Australijka zrewanżowała się jej za porażkę dopiero w ostatnim etapie US Open.

2012

Początek sezonu był dla Sereny wyjątkowo trudny. Amerykanka zainaugurowała rok w Brisbane, jednak tam nabawiła się kontuzji kostki, która miała również swój udział w porażce doświadczonej tenisistki w 4. rundzie wielkoszlemowego Australian Open. Williams powróciła na kort w marcowym turnieju na kortach w Miami, gdzie odpadła już w ćwierćfinale. Pierwszy tytuł w 2012 roku Serena wywalczyła w Charleston. Później reprezentantka Stanów Zjednoczonych świetnie spisała się w Madrycie, wygrywając w finale z Wiktorią Azarenką. Stosunkowo udany był również turniej w Rzymie, gdzie Serena odpadła dopiero w półfinale. Katastrofą zakończyła się natomiast przygoda z paryskim Roland Garros. Williams okazała się wówczas gorsza od zdecydowanie niżej sklasyfikowanej Virginie Rezzano i odpadła już w 1. rundzie. Serena powróciła na kort dopiero w Londynie, gdzie rozpoczęła serię 19 kolejnych wygranych. Ta pozwoliła jej świętować tytuły na kortach Wimbledonu, w Stanford oraz na Igrzyskach Olimpijskich. Młodsza z sióstr Williams swoje rywalki zdemolowała ponownie podczas US Open i kończących sezon WTA Championships, gdzie w 12 meczach straciła zaledwie jednego seta.

2013

Serena rozpoczęła 2013 rok od wygrania turnieju w Brisbane bez straty seta i była murowaną faworytką do końcowego zwycięstwa na kortach Australian Open. Amerykanka, która podczas imprezy zmagała się z kontuzją, przegrała już w ćwierćfinale z 19-letnią Sloane Stephens. Trzy tygodnie później w finale w Doha musiała uznać wyższośc Białorusinki Wiktorii Azarenki. Od tego momentu młodsza z sióstr Williams kontynuowała passę zwycięstw, triumfując po kolei w pięciu imprezach (Miami, Charleston, Madryt, Rzym, Roland Garros) i dopiero w czwartej rundzie Wimbledonu uległa Niemce Sabine Lisicki. Tuż przed  US Open wystąpiła w trzech turniejach, zdobywając dwa tytuły i osiągając jeden finał, w którym przegrała ponownie z Wiktorią Azarenką (Bastad, Toronto, Cincinnati).  Od tego momentu Amerykanka  nie poniosła ani jednej porażki, triumfując po kolei w: US Open, Pekinie i Mistrzostwach WTA. 32-letnia tenisistka zakończyła sezon na pierwszym miejscu, mając ponad pięć tysiący puktów przewagi nad drugą Victorią Azarenką.

2014

Serena rozpoczęła 2014 rok od triumfu na twardych kortach w Brisbane. W pierwszym wielkoszlemowym turnieju najwyżej rozstawionej zawodniczce nie poszło jednak zbyt dobrze, bowiem już w czwartej rundzie zatrzymała ją Serbka Ana Ivanovic. W połowie lutego Amerykanka sensacyjnie przegrała w półfinale w Dubaju z Alize Cornet, jednak już przy kolejnej okazji zdobyła drugi tytuł, wygrywając z Chinką Li Na w Miami. Początek zmagań na kortach ziemnych z pewnością nie był wymarzony dla młodszej z sióstr Williams, która najpierw przegrała w drugiej rundzie w Charleston z Janą Cepelovą, natomiast później z powodu problemów z lewym udem musiała poddać ćwierćfinałowe spotkanie z Petrą Kvitovą w Madrycie. Zdecydowanie lepiej poszło jej w Rzymie, ponieważ obroniła tytuł wywalczony rok temu i pokonała w finale Włoszkę Sarę Errani. Kolejne dwa turnieje wielkoszlemowe zakończyła bardzo szybko, ulegając w drugiej rundzie Rolanda Garrosa Hiszpance Garbine Muguruzie oraz w trzeciej rundzie Wimbledonu Francuzce Alize Cornet. Podrażniona Amerykanka wróciła na kort zdecydowanie bardziej zmotywowana i odniosła triumfy w Stanford i Cincinnati oraz zaliczyła półfinał w Montrealu. Bez straty seta wygrała wielkoszlemowy US Open i zdobyła tym samym osiemnasty najważniejszy tytuł. Turnieje rozgrywane w Azji nie były szczęśliwe dla liderki rankingu, która wycofywała się z powodu kłopotów zdrowotnych. W Wuhanie czuła zawroty głowy, natomiast w Pekinie doskwierało jej kolano. Sezon zakończyła znakomicie, bowiem po raz trzeci z rzędu wygrała Mistrzostwa WTA oraz pozostała liderką rankingu.

CIEKAWOSTKI

• W liczbie zdobytych tytułów wielkoszlemowych w grze pojedynczej ustępuje jedynie takim tenisistkom jak Steffi Graf, Chris Evert i Martina Navratilova.
• Serena była wielokrotnie nagradzana za swoje sportowe osiągnięcia, została między innymi „Debiutantką Roku” i „Tenisistką Roku”. Ponadto razem z Venus otrzymała nagrodę dla debla roku.
• Posiada własną linię odzieżową „Aneres” – jej imię czytane od tyłu.
• Często angażuje się w działalność charytatywną.

Serena Williams w swojej dotychczasowej karierze wygrała 46 turniejów w grze pojedynczej, w tym 15 wielkoszlemowych. W grze podwójnej, w parze z Venus, wywalczyła 22 tytułów. Niejednokrotnie udowodniła, że jest jedną z najlepszych zawodniczek, która pomimo wielu problemów zdrowotnych, potrafi wrócić na kort silniejsza.