• Urodzony 2 czerwca 1981 roku w Severodonezk (Ukraina)
• Zaczął grać w wieku 7 lat
• Status profesjonalisty od 1999 roku
• W wieku 11 lat Dawidienko opuścił swój dom rodzinny i zamieszkał w Rosji, gdyż wierzył, że mieszkając i trenując w tym kraju i będzie miał większe szanse na zostanie profesjonalnym tenisistą

1999

W pierwszym sezonie swojej zawodowej kariery 18-letni Dawidienko wystąpił w jedenastu turniejach z cyklu Futures. Jego największym sukcesem był udział w półfinale Futuresa w  Niemczech (przegrał z Ivo Karlovicem) oraz awans do ćwierćfinałów dwóch Futuresów w Niemczech i jednego we Francji. Swój pierwszy mecz w karierze Nikolay wygrał w swoim pierwszym starcie w sezonie podczas Futuresa we Francji, gdzie w I rundzie pokonał Rosjanina Igora Kornienko (ATP 490). Pierwszy rok zawodowej kariery 18-letni Rosjanin zakończył na 653 miejscu w rankingu ATP.

2000

W 2000 r. największym sukcesem Dawidienki był awans do półfinału turnieju ATP w Amsterdamie, w którym przegrał z Raemonem Sluiterem. W swoim debiucie w turnieju ATP Nikolay pokonał w I rundzie Mariano Zabaletę – ATP 45 (pierwszy wygrany mecz w karierze w turnieju ATP). Rosjanin wygrał również swojego pierwszego Challengera w karierze pokonując w finale w Monchengladbach Edwina Kempesa. Dawidienko dotarł również do półfinałów Challengerów we Wrexam (przegrał z Ladislavem Svarcem) i  w Togliatti (przegrał z Igorem Kunitsynem) oraz do ćwierćfinału Challengera w Aschaffenburgu (przegrał z Oscarem Serrano). Nikolay wystąpił również w czterech finałach Futuresów w Niemczech, z których wygrał jeden. Na koniec sezonu 19-letni Rosjanin uplasował się na 133 miejscu w rankingu ATP (na początku roku był 653).

2001

W 2001 r. Dawidienko zadebiutował w trzech turniejach wielkoszlemowych, w których doszedł do II rundy Australian Open (przegrał z Patrickiem Rafterem) i Roland Garros (pokonał Jonasa Bjorkmana – ATP 41 i przegrał z Lleytonem Hewittem) oraz  odpadł w I rundzie US Open (przegrał z Fernando Meligenim). 20-letni Rosjanin awansował też do ćwierćfinału turnieju ATP w Bazylei (przegrał z Carlosem Moyą) oraz wygrał dwa Challengery w Ulm (w finale pokonał Irakliego Labadze) i Istambule (w finale pokonał Cyrila Saulniera). Wystąpił również w dwóch półfinałach Challengerów w Heilbronnie (przegrał z Goranem Ivanisevicem) i San Marino (przegrał z Markusem Hipflem) oraz w pięciu ćwierćfinałach w: Antwerpi (przegrał z Dickiem Normanem), Braunschweig (przegrał z Younesem El Aynaoui), Linzu (przegrał z Petrem Dezortem), Kijowie (przegrał z Davidem Sanchezem) i Aachen (przegrał z Julianem Knovle). Z powodu kontuzji biodra odniesionej na początku lutego podczas Challengera w Dallas pauzował przez sześć tygodni i powrócił na kort dopiero pod koniec marca. Na koniec sezonu 20-letni Rosjanin znalazł się na 79 miejscu w rankingu ATP (na początku roku był 133).

2002

Największym sukcesem Dawidienki w 2002 r. był awans do ćwierćfinału turniejów ATP w Bastad (w II rundzie pokonał Fernando Gonzaleza – ATP 42 a przegrał z Carlosem Moyą) i we Wiedniu (w I rundzie pokonał Davida Nalbandiana – ATP 19 a przegrał z Andreiem Pavelem). Wygrał również swojego czwartego w karierze Challegera pokonując w finale w Szczecinie Davida Sancheza. Wystąpił również w półfinale Challengera w San Marino (przegrał z Jose Acasuso) oraz w czterech ćwierćfinałach w: Heilbronnie (przegrał z Hung-Taik Lee), Furth (przegrał z Delijko Krajanem), Kijowie (przegrał z Fraile Gorką) i Mediolanie (przegrał z Mario Ancicem). W turniejach wielkoszlemowych awansował do II rundy Roland Garros (przegrał z Albertem Costą) i US Open (przegrał z Jamesem Blakem), oraz przegrał w I rundzie Australian Open (porażka z Markusem Hipflem) i Wimbledonu (porażka z Michlem Kratochfilem). Awansował również po raz pierwszy w karierze do II rundy turnieju ATP Masters Series w Miami, gdzie po zwycięstwie z Dominikiem Hrbatym uległ Nicolasowi Lapenttiemu. Nikolay wystąpił również w III rundzie turnieju ATP w Kitzbuhel, w której przegrał z Juanem Ignacjo Chelą. Na koniec sezonu 21-letni Rosjanin  spadł z zajmowanej na początku roku 72 pozycji na  81 miejsce w rankingu ATP.

2003

W 2003 r. Dawidienko zdobył swoje dwa pierwsze w karierze tytuły singlowe wygrywając w turniejach ATP w Adelajdzie (w finale pokonał Kristofa Vliegena) i Estoril (w finale pokonał Augustina Calleriego). Rosjanin wystąpił również w finale turnieju ATP w St. Poelten, w którym przegrał z Andy Roddickiem. Rosjanin awansował również do ćwierćfinałów turniejów ATP w San Jose (przegrał z Jamesem Blakem) i Barcelonie (przegrał z Carlosem Moyą). Wystąpił również w II rundzie turniejów ATP Masters Series w Rzymie (przegrał z Jarkko Nieminenem), Hamburgu (przegrał z Gustavo Kuertenem) i Montrealu (przegrał z Andre Agassim) oraz w III rundzie turniejów ATP w Stuttgarcie (przegrał z Filippo Volandrim), Kitzbuhel (przegrał z Nicolasem Lapenttim) i Waszyngtonie (przegrał z Timem Henmanem). W turniejach wielkoszlemowych podobnie jak w poprzednim sezonie awansował do II rundy Roland Garros (przegrał z Lleytonem Hewittem) i US Open (przegrał z Taylorem Dentem) oraz odpadł w I rundzie Australian Open (porażka z Jarkko Nieminenem) i Wimbledonu (porażka z Lee Childsem). Na koniec sezonu 22-letni Rosjanin uplasował się na 44 miejscu w rankingu ATP (na początku sezonu po wygraniu turnieju ATP w Adelajdzie był 61). Dawidienko został drugą rakietą Rosji, za zajmującym 41 miejsce w rankingu ATP Yevgeny Kafelnikovem.

2004

W 2004 r. Dawidienko zdobył dwa tytuły singlowe w turniejach ATP w Monachium (pokonał w finale Martina Verkerka) i Moskwie (pokonał w finale Grega Rusedskiego). Po raz pierwszy w karierze dotarł również do III rundy turnieju wielkoszlemowego US Open, w którym przegrał z Karolem Beckiem. W pozostałych trzech turniejach wielkoszlemowych Dawidienko awansował do II rundy Australian Open (przegrał z Olivierem Patiencem) i odpadł w I rundzie Roland Garros (porażka z Guillermo Corią) i Wimbledonu (porażka z Martinem Verkerkiem). W turniejach ATP Masters Series Nikolay najlepsze wyniki osiągnął w Monte Carlo, gdzie przegrał w ćwierćfinale z Carlosem Moyą  oraz w Rzymie, gdzie przegrał w III rundzie z Vincentem Spadeą. Dawidienko wystąpił również w półfinale turnieju  ATP w Stuttgarcie (przegrał z Guillermo Canasem) oraz w ćwierćfinałach w St. Poelten (przegrał z Davidem Sanchezem), Long Island (przegrał z Luisem Horną) i Palermo (przegrał z Davidem Ferrerem). Podobnie jak przed rokiem awansował również do III rundy turnieju ATP w Kitzbuhel (przegrał z Gastonem Gaudio). Dawidienko występując w parze ze swoim rodakiem Igorem Andreevem zdobył swój pierwszy w karierze tytuł deblowy wygrywając grę podwójną turnieju ATP w Moskwie (wygrał również singla). Na koniec roku 23-letni Rosjanin uplasował się na 28 miejscu w rankingu ATP (na początku roku był 51). Dawidienko był trzecią rakietą Rosji za zajmującym 4 miejsce w rankingu ATP  Maratem Safinem  i  16 miejsce Mikhailem Jużnym.

2005

W 2005 r. Dawidienko zdobył jeden tytuł singlowy wygrywając w finale turnieju ATP w St. Poelten z Jurgenem Melzerem. Po raz pierwszy w karierze Rosjanin wystąpił w półfinale turnieju wielkoszlemowego Roland Garros (w IV rundzie pokonał Guillermo Corię – ATP 9 a przegrał dopiero z późniejszym triumfatorem Mariano Puertą). Doszedł również do ćwierćfinału Australian Open (w III rundzie pokonał Tima Henmana – ATP 9, w IV rundzie Guillermo Canasa – ATP 12 a przegrał z Andy Roddickiem) oraz II rundy Wimbledonu (skreczował w drugim secie pojedynku z Jonasem Bjorkmanem z powodu kontuzji prawego nadgarstka) i US Open (przegrał z Paradornem Srihapchanem). Pierwszy raz w dotychczasowej karierze Nikolay zakwalifikował się do kończącego sezon turnieju Tennis Masters Cup w Szanghaju, w którym po wygraniu trzech grupowych spotkań (pokonął Andre Agassiego, Gaszona Gaudio i Mariano Puertę) przegrał w  półfinale z póżniejszym zwycięzcą Davidem Nalbandianem. W turniejach ATP Masters Series najlepsze wyniki Rosjanin osiągnął  dochodząc do półfinału w Hamburgu (przegrał z Rogerem Federerem) oraz do ćwierćfinałów w Cincinnati (przegrał z Lleytonem Hewittem) i Paryżu (przegrał z Radkiem Stepankiem). Rosjanin wystąpił również w czterech półfinałach turniejów ATP w: Doha (przegrał z Rogerem Federerem), Barcelonie (przegrał z Juanem Carlosem Ferrero), Stuttgarcie (przegrał z Gastonem Gaudio) i Metz (przegrał z Ivanem Ljubicicem) oraz w trzech ćwierćfinałach w: Rotterdamie (przegrał z Rogerem Federerem), Dubaju (przegrał z Andre Agassim) i St. Petersburgu (przegrał z Nicolasem Kielerem). W grze podwójnej grając z Igorem Andreevem Dawidienko przegrał w finale turnieju ATP w Moskwie i tym samym nie obronił tytułu z przed roku. W całym sezonie Rosjanin zarobił na korcie ponad 1,6 mln dolarów (najwięcej w dotychczasowej karierze). Po raz pierwszy w swojej karierze Dawidienko zakończył sezon w pierwszej dziesiątce rankingu ATP, w którym zajął 5 miejsce (na początku roku był 27). Nikolay został również najwyżej sklasyfikowanym tenisistą w Rosji wyprzedzając zajmującego 12 pozycję Marata Safina i 26 miejsce Igora Andreeeva.

2006

W 2006 r. Dawidienko wystąpił aż w siedmiu finałach singlowych, z których wygrał pięć. Rosjanin zwyciężył w turnieju ATP Masters Series w Paryżu (w finale pokonał Dominika Hrbatego) oraz w turniejach ATP w: Poertschach (w finale pokonał Andresa Pavela), Sopocie (w finale pokonał Floriana Mayera), New Haven (w finale pokonał Augustina Calleriego) i Moskwie (drugi tytuł w karierze), gdzie w finale pokonał Marata Safina. Wystąpił również w finałach turniejów ATP w Estoril (przegrał z Davidem Nalbandianem) i Bastad (przegrał z  Tommy Robredo).W turniejach wielkoszlemowych dotarł do półfinału US Open (w III rundzie pokonał Łukasza Kubota a przegrał z późniejszym zwycięzcą Rogerem Federerem) oraz do ćwierćfinałów Australian Open (przegrał z Rogerem Federerem) i Roland Garros (w IV rundzie pokonał Gastona Gaudio – ATP 10 a przegrał z Davidem Nalbandianem) oraz odpadł w I rundzie Wimbledonu (porażka z Alejandro Fallą). Rosjanin podobnie jak przed rokiem awansował do kończącego sezon turnieju Tennis Masters Cup w Szanghaju, w którym jednak wygrał tylko jeden mecz w grupie z Tommy Robredo a przegrał z Jamesem Blakem i Rafaelem Nadalem i tym samym nie zdołał powtórzyć zeszłorocznego awansu do półfinału. Nikolay wystąpił w drużynie Rosji, która zdobyła Puchar Davisa pokonując w finale Argentynę 3-2 (pokonał Juana Ignacio Chelę i przegrał z Davidem Nalbandianem). W turniejach ATP Masters Series poza zwycięstwem w Paryżu Davydenko awansował do ćwierćfinału w Hamburgu (przegrał z Mario Ancicem), IV rundy w Miami (przegrał z Mario Ancicem) oraz III rundy w Indian Wells (przegrał z Maratem Safinem) i Rzymie (przegrał z Nicolasem Almagro). Nikolay wystąpił również w półfinałach turniejów ATP w Sydney (przegrał z Jamesem Blatem) i Rotterdamie (przegrał z Radkiem Stepankiem) oraz w ćwierćfinale w Doha (przegrał z Filippo Volandrim). Po raz pierwszy w karierze Rosjanin zarobił na korcie w jednym sezonie ponad 2 mln dolarów. Na koniec sezonu Davydenko uplasował się na 3 miejscu (za Rogerem Federerem i Rafaelem Nadalem) w rankingu ATP (na początku roku był 5), na które awansował 6 listopada 2006 roku.

2007

W 2007 r. Dawidienko zdobył tylko jeden tytuł singlowy, wygrywając po raz trzeci w karierze w turnieju ATP w Moskwie (w finale pokonał Paula-Henriego Mathieu). Z drużyną Rosji Nikolay awansował do finału Pucharu Davisa, w którym Rosjanie przegrali w Portland z Amerykanami 1:4 (wystąpił w parze z Igorem Andreevem w przegranym pojedynku deblowym z Bobem i Mikem Bryanami). W turniejach wielkoszlemowych Rosjanin po raz drugi w karierze awansował do półfinałów Roland Garros (przegrał z Rogerem Federerem) i US Open (drugi rok z rzędu) gdzie po zwycięstwie w ćwierćfinale nad Tommy Haasem – ATP 10 przegrał z Rogerem Federerem oraz trzeci rok z rzędu wystąpił w ćwierćfinale Australian Open (przegrał z Tommy Haasem). W Wimbledonie Rosjanin po raz pierwszy w karierze zdołał awansować do IV rundy (jedynie w 2005 r. był w II rundzie), w której przegrał z Marcosem Baghdatisem. Trzeci rok z rzędu Davydenko zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup w Szanghaju, jednak nie zdołał wyjść z grupy (w grupie przegrał z Andy Roddickiem i Rogerem Federerem a wygrał z Fernando Gonzalezem). W turniejach ATP Masters Series wystąpił między innymi w: półfinale w Rzymie (pokonał w ćwierćfinale Tommy Robredo – ATP 7 a przegrał z Rafaelem Nadalem) i Cincinnati (przegrał z Jamesem Blakem), IV rundzie Indian Wells (przegrał z Andy Murrayem) i Montrealu (przegrał z Radkiem Stepankiem) oraz w III rundzie w Miami (przegrał z Amerem Delicem),  Hamburgu (przegrał z Lleytonem Hewittem) i Paryżu (przegrał z Marcolem Baghdatisem). Davydenko zagrał również w półfinałach turniejów ATP w Doha (przegrał z Andy Murrayem), Rotterdamie (przegrał z Ivanem Ljubicicem) oraz w ćwierćfinałach w Barcelonie (przegrał z Guillermo Canasem) i Poertschach (przegrał z  Juanem Monaco). W 2007 r. Rosjanin wygrał 53 mecze a przegrał 31 i zarobił na korcie ponad 2 mln dolarów (w trzecim kolejnym sezonie Rosjanin zarobił na korcie powyżej 1 mln dolarów). W całej swojej dotychczasowej karierze Dawidienko zdobył 11 tytułów singlowych  (w tym 1 tytuł ATP Masters Series) oraz wygrał 1 turniej deblowy a na korcie zarobił ponad 7,2 mln dolarów. Na koniec sezonu Rosjanin uplasował się za Rogerem Federerem, Rafaelem Nadalem i Novakiem Djokovicem na 4 miejscu w rankingu ATP (na początku roku był 3).

2008

Dawidienko po raz czwarty z rzędu zakończył sezon w pierwszej piątce rankingu ATP. Zagrał w tym roku w czterech finałach, z tego trzy razy wygrał. W pierwszych czterech miesiącach sezonu wygrał 27 meczów, przegrał 7 razy. W Australian Open przegrał już w czwartej rundzie ze swoim rodakiem Michaiłem Jużnym. W tym okresie zagrał natomiast w trzech półfinałach: Doha (porażka z Murrayem), Dubai (przegrał z Lopezem) i Monte Carlo (porażka z Rafaelem Nadalem).  W maju wygrał turniej w Poertschach, w finale pokonał Juana Monaco. Dużo gorzej zagrał w Roland Garros, już w trzeciej rundzie niespodziewanie przegrał z Ivanem Ljubiciciem). Rosjanin zrehabilitował się w turnieju w Warszawie, gdzie sięgnął po swój drugi tytuł w sezonie. W kolejnym turnieju wielkoszlemowym w Nowym Yorku również niespodziewanie przegrał w czwartej rundzie z zawodnikiem z Luksemburgu Gillesem Mullerem. Dawidienko po raz pierwszy od 2004 roku nie zagrał w ćwierćfinale wielkoszlemowego turnieju. W Pucharze Davisa Rosjanie przegrali w półfinale z Argentyną, w swoim meczu Dawidienko wygrał z Nalbandianem i przegrał z Juanem Martinem del Potro. Końcówka sezonu była bardzo udana w wykonaniu Rosjanina, wprawdzie w Moskwie dość nieoczekiwanie przegrał z Safinem w ćwierćfinale, jednak w kolejnych turniejach było już lepiej: półfinał turnieju Masters Series w Madrycie i przegrana w finale kończącego sezon Masters Cup w Shanghaiu z Novakiem Djokovicem.

2009

Pierwszym turniejem Nikołaja w tym sezonie był turniej w Chennai, gdzie musiał wycofać się z drugiej rundy imprezy w powodu kontuzji lewej pięty. Z tego samego powodu nie zagrał także na Australian Open oraz w Indian Wells i Miami. Po dwóch miesiącach przerwy powrócił na korty – w Monte Carlo pokonał Iva Karlovica i Davida Nalbandiana. W ćwierćfinale nie poradził sobie jednak z Andy’m Murrayem. Na turnieju odbywającym się w Madrycie, awansował do trzeciej rundy imprezy. Zrezygnował jednak z dalszego udziału w turnieju ponieważ doznał kontuzji nogi. Problemy zdrowotne nie przeszkodziły mu we wzięciu udziału we francuskim turnieju wielkoszlemowym – dotarł do ćwierćfinału imprezy, gdzie nie udało mu się pokonać Robina Soderlinga. Na Wimbledonie awansował do trzeciej rundy turnieju – uległ jednak Tomasowi Berdychowi. W trakcie Rogers Cup w Montrealu dostał się do ćwierćfinału imprezy, gdzie przegrał ponownie z Andy’m Murrayem. Na tym samym poziomie zakończył turniej w Cincinnati, przegrywając z Gillesem Simonem. Na ostatnim turnieju wielkoszlemowym – US Open – dotarł do 4. rundy imprezy, przegrywając ponownie z Robinem Soderlingiem. W Szanghaju Dawidenko zaprezentował wysoki poziom, pokonując trzech wysoko rozstawionych przeciwników – Fernando Gonzalesa, Radka Stepanka oraz Novaka Djokovica. W finale zagrał z Rafaelem Nadalem, którego pokonał 7-6(3) 6-3. Został zwycięzcą w turnieju zamykającym sezon, ATP World Tour Finals, gdzie pokonał Rafaela Nadala i Robina Soderlinga. Podczas fazy grupowej uległ jedynie Novakowi Djokovicowi. W fazie pucharowej wygrał mecz z Rogerem Federerem, a następnie Juanem Martinem del Potro. Na zakończenie sezonu 2009 uplasował się na 6. miejscu w rankingu ATP.

2010

Sezon rozpoczął od udziału w turnieju pokazowym w Abu Zabi, jednakże odpadł już w pierwszej rundzie, po meczu z Davidem Ferrerem. Następnie został zwycięzcą imprezy Qatar ExxonMobil Open, po drodze pokonując Rogera Federera i Rafaela Nadala. W trakcie Australian Open triumfował nad Fernando Verdasco w pięciosetowym spotkaniu. Ostatecznie uległ Rogerowi Federerowi w ćwierćfinale imprezy 6-2 3-6 5-7. W trakcie meczu półfinałowego w ramach ABN AMRO World Tennis w Rotterdamie niefortunnie wylądował na nadgarstku, co zakończyło się kontuzją tej części ciała i przegraną z Robinem Soderlingiem, zwycięzcą turnieju. Z tego też powodu nie uczestniczył w wielkoszlemowym French Open. W trakcie trwania Wimbledonu odpadł już w drugiej rundzie turnieju z Danielem Brandsem. Udział w imprezie Western&Southern Open zakończył się dla Rosjanina na ćwierćfinale turnieju, gdzie uległ Rogerowi Federerowi. W sezonie 2010, Dawidenko dostał się jeszcze do czterech znaczących ćwierćfinałów – m.in. w Szanghaju, na Open Sud de France, Valencia Open oraz BNP Paribas Masters. Ten sezon Nikołaj zakończył poza pierwszą dwudziestką w rankingu ATP.

2011

Pierwszym turniejem Nikołaja w omawianym sezonie był Qatar Open, gdzie pokonał Rafaela Nadala w półfinale. W finale imprezy uległ  Rogerowi Federerowi 3-6 4-6. Na Australian Open zakończył swój udział w pierwszej rundzie turnieju. Nie popisał się także umiejętnościami na kolejnych zawodach – BNP Paribas Open oraz Dubai Tennis Championships – przegrał w drugiej i pierwszej rundzie imprez. Dwa kolejne turnieje cyklu Masters 1000 – Sony Ericsson Open oraz Monte-Carlo Rolex Masters – zakończył bez awansu do drugiej rundy zawodów. W Doha dotarł do trzeciej rundy turnieju, gdzie przegrał z Nicolasem Almagro. Dzięki wygranemu finałowi na turnieju BMW Open, powrócił do pierwszej trzydziestki najlepszych tenisistów. Na Wimbledonie przegrał w pierwszej rundzie z Bernardem Tomicem. US Open zakończył na trzeciej rundzie turnieju, którą przegrał z Novakiem Djokovicem.

2012

Początek sezonu Dawidienko nie może zaliczyć do udanych. Rosjanin odpadł w pierwszej rundzie inaugurującego sezon turnieju w Dausze, przegrywając z Rogerem Federerem. Także w Australian Open Rosjanin pojechał do domu po premierowym starciu. Jego pogromcą był Flavio Cipolla. Znacznie lepiej poszło mu w Rotterdamie, gdzie zameldował się w najlepszej czwórce, ale po raz drugi w sezonie pokonał go późniejszy triumfator holenderskiego czempionatu – Roger Federer. Reprezentant naszych wschodnich sąsiadów kończył na pierwszych rundach kolejne imprezy m.in. w Dubaju i Indian Wells. W Miami dotarł do trzeciej rundy, ale marzeń o zwycięstwie pozbawił go Thomaz Bellucci. W kolejnych czterech imprezach Dawidienko najdalej kończył swoją przygodę na drugiej rundzie (Miami, Monachium, Madryt, Rzym). Swój kolejny półfinał sezonu zaliczył w Nicei. W batalii o finał musiał uznać wyższość Amerykanina Briana Bakera. Kolejne trzy imprezy (Roland Garros, Wimbledon, Stuttgart) tenisista z Moskwy kończył już przy pierwszym starciu, a jego pogromcami byli kolejno Andreas Seppi, Andy Murray oraz Dustin Brown. W tournee po Stanach Zjednoczonych Dawidienko najlepiej wypadł w Cincinnati choć jego wynik nie jest zadowalający (3. runda i porażka z Novakiem Djokovicem). W US Open wprawdzie na samym początku odprawił argentyńskiego kwalifikanta Guido Pellę, ale już przy kolejnej batalii lepszy od niego okazał się reprezentant gospodarzy – Mardy Fish. Trzeci półfinał sezonu osiągnął we francuskim Metz, gdzie został poskromiony przez kolejnego gospodarza – Jo-Wilfrieda Tsongę, który pokonał go także w 2. rundzie zawodów w Pekinie. Także „domowe” rozgrywki w Moskwie Dawidienko nie będzie wspominał dobrze, gdyż przegrał w 1. rundzie z Alexem Bogomolovem Jr. 2012 rok Dawidienko zakończył w Bazylei, a jego ostatnim meczem w sezonie było spotkanie 2. rundy ze Stanislasem Wawrinką.