• Urodzona 2 grudnia 1973 roku w Nowym Sadzie (dzisiejsza Serbia)
• Zaczęła grać w wieku 6 lat
• Status profesjonalny od 1989 roku
• Zakończenie kariery – 2008 rok
• Już podczas swoich pierwszych występów turniejowych w 1988 roku osiągnęła półfinał, pokonując czołowe zawodniczki.

1989

W pierwszym profesjonalnym sezonie wygrała rozgrywki w Houston, zdobywając tym samym swój pierwszy tytuł. W pozostałych turniejach osiągnęła finały i półfinały. Świetnie zaprezentowała się również podczas imprez wielkoszlemowych. Na French Open dotarła do półfinału, natomiast na Wimbledonie i US Open odnotowała czwarte rundy. Rok zakończyła na 6. pozycji w rankingu WTA.

1990

W tym roku zwycięstwa odniosła w Miami, San Antonio, Tampie, Rzymie, Berlinie, Los Angeles i Oakland. Ponadto po raz pierwszy w karierze triumfowała w turnieju wielkoszlemowym. W finale French Open pokonała liderkę rankingu – Steffi Graf. Na zakończenie sezonu wygrała także turniej dla najlepszych zawodniczek – WTA Championships. Została sklasyfikowana na 2. pozycji w światowym rankingu.

1991

Dzięki osiągnięciom w tym sezonie, Seles awansowała na pozycję liderki rankingu tenisistek. Triumfowała w trzech turniejach Wielkiego Szlema – Australian Open, French Open i US Open. Ponadto odniosła zwycięstwa w Miami, Houston, Los Angeles, Tokio, Mediolanie i Filadelfii a także podczas WTA Championships.

1992

Sezon zainaugurowała na Australian Open, gdzie obroniła wywalczony przed rokiem tytuł. Tego samego dokonała podczas French Open i US Open, gdzie triumfowała po raz drugi z rzędu. Na wimbledońskich kortach była bliska czwartego zwycięstwa wielkoszlemowego w tym roku, jednak w finałowym pojedynku uległa Steffi Graf. Ponadto wygrała turnieje w Essen, Indian Wells, Houston, Barcelonie, Tokio, Oakland oraz rozgrywki WTA Championships. Na koniec roku pozostawała numerem 1 w damskim tenisie.

1993 – 1994

Rok 1993 rozpoczęła na Australian Open i wygrała cały turniej trzeci raz z rzędu. Następnie zdobyła tytuł w Chicago, a w Paryżu dotarła do finału. Ze względu na późniejszą infekcję, powróciła do gry w Hamburgu. W trakcie meczu ćwierćfinałowego została zaatakowana przez fanatyka Steffi Graf, który pragnął aby niemiecka zawodniczka ponownie została liderką tenisistek. Spowodowało to nie tylko ślady fizyczne, ale także wywołało strach przed wyjściem na kort. Seles zawiesiła karierę, a nawet uważano, że nie powróci już do rywalizacji. W 1994 roku znalazła się poza światowym rankingiem.

1995

W tym sezonie udało jej się powrócić do sportu i wzięła udział w turnieju w Toronto. W drodze do finału błyskawicznie eliminowała kolejne przeciwniczki, a ostatecznie wygrała całe rozgrywki. Podczas US Open również walczyła o tytuł, jednak w decydującym spotkaniu uległa Steffi Graf.

1996

Odniosła zwycięstwa w Sydney, Eastbourne, Montrealu, Tokio. Ponadto zdobyła czwarty tytuł w wielkoszlemowym Australian Open. Na US Open powtórzyła się sytuacja z poprzedniego roku. Seles spotkała się w finale z Steffi Graf, jednak ponownie niemiecka tenisistka została triumfatorką turnieju. Z kolei w Oakland w decydującym meczu uległa Martinie Hingis. Sezon zakończyła na 2. miejscu w rankingu.

1997

W tym roku wygrała rozgrywki w Los Angeles, Toronto i Tokio. W Miami, Charleston, Madrycie i San Diego odnotowała finały, jednak uległa w nich swoim przeciwniczkom. Dotarła do półfinału French Open, w którym nie sprostała Martinie Hingis. Została sklasyfikowana na 5. pozycji.

1998

Zdobyła tytuły w Montrealu i Tokio.  Bliska triumfu była również w Moskwie, gdzie w finale zatrzymała ją Mary Pierce. Ponadto osiągnęła finał French Open, w którym przegrała z Arantxą Sanchez-Vicario. Finał w Moskwie – przegrana z Mary Pierce. Z końcem roku była 6. zawodniczką na świecie.

1999

W kolejnym sezonie odniosła zwycięstwo w Ponte Beach. Odnotowała finały w Toronto i Tokio. Spotkania półfinałowe przegrała podczas Australian Open, French Open i w New Haven. Osiągnęła jeszcze ćwierćfinał US Open, jednak Serena Williams nie pozwoliła jej na dalszy awans. Sezon ponownie zakończyła na 6. miejscu w rankingu.

2000

Wygrała turnieje w Oklahomie, Ponte Beach i Rzymie. O tytuł walczyła również w San Diego i New Haven, jednak za każdym razem ulegała Venus Williams. Do półfinałów dotarła w Charleston i Stanford. W wielkoszlemowym French Open, Wimbledonie i US Open odnotowała ćwierćfinały. W tym roku wzięła udział w Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, gdzie zdobyła brązowy medal. Na koniec sezonu była na 4. pozycji w światowym rankingu.

2001

Triumfowała podczas rozgrywek w Oklahomie, Bahii, Tokio i Szanghaju. W San Diego i Los Angeles odnotowała finały, natomiast w Scottsdale, Stanford i Toronto dotarła do półfinałów. Podczas Australian Open, gdzie zdobyła tytuł już cztery razy, przegrała ćwierćfinałowe spotkanie z Capriati. W rankingu WTA była na 10. miejscu.

2002

Wywalczyła tytuły w Dausze i Madrycie. W Tokio uległa Martinie Hingis w finałowym spotkaniu. Półfinały odnotowała w Paryżu, Dubaju, Indian Wells, Miami i Bahii. W wielkoszlemowym Australian Open przegrała mecz o finał z Martiną Hingis. W pozostałych turniejach tej rangi osiągnęła ćwierćfinały. Rok zakończyła jako 7. tenisistka świata.

2003 – 2008

W sezonie 2003 znalazła się w finale podczas turnieju w Tokio i Dubaju. Powracające kontuzje często wykluczały ją z udziału w turniejach. Poważny uraz stopy, którego doznała w tym roku, uniemożliwił jej starty na długi czas. W światowym rankingu spadła na 60. pozycję. Nie doszło do planowanego powrotu w 2004 roku. W sezonie 2005 wystąpiła w dwóch meczach pokazowych. 14 lutego 2008 roku Monica Seles ogłosiła zakończenie kariery tenisowej.

CIEKAWOSTKI

• W 1985 roku Seles wygrała prestiżowy juniorski turniej Orange Bowl, gdzie zwróciła uwagę amerykańskiego trenera Nicka Bollettieriego.
• W 1986 roku tenisistka przeniosła się wraz z rodziną do USA, gdzie podjęła treningi w słynnej Nick Bollettieri Tennis Academy.
• W 1995 roku, kiedy Seles powróciła do sportowej rywalizacji, WTA przyznała jej specjalny ranking. Zajmowała pozycję współliderki, która wynikała z zajmowanego miejsca w momencie ataku w Hamburgu.

Monica Seles w trakcie swojej kariery wygrała 53 turnieje, w tym 9 wielkoszlemowych. Zdobyła 6 tytułów w grze podwójnej. Po ataku, do którego doszło w Hamburgu, nie odzyskała już pozycji, którą miała przed 1993 rokiem. Mimo to regularnie należała do czołówki światowej.