• urodzony 27 grudnia 1990 roku w Podgoricy (Czarnogóra)
• obecnie reprezentant Kanady
  
• status profesjonalisty od 2008 roku

2008-2010

Raonic swoją profesjonalną przygodę z tenisem rozpoczął w 2008 roku, jednak długo czekał na swoje pierwsze poważniejsze występy. Kanadyjczyk konsekwentnie budował swoją rankingową pozycję występami w turniejach ITF i Challenger. Młody zawodnik po raz pierwszy w imprezie wyższej rangi wystąpił w 2009 roku, kiedy to od razu przystąpił do eliminacji turnieju Masters w Toronto. Raonic z powodzeniem przebrnął kwalifikacje pokonując wyżej notowanych zawodników, jednak w I rundzie lepszy był Fernando Gonzalez. Milos stoczył jednak bardzo zacięty bój z ówczesnym numerem 10 światowych rankingów.

Kanadyjczyk do ATP World Tour wrócił rok później, kiedy to znów spróbował swoich sił w Toronto, gdzie skorzystał z dzikiej karty. Raonic ponownie nie przebrnął jednak I rundy. Kilka tygodni później Milos stanął na starcie eliminacji do US Open, gdzie udało mu się przedostać do turnieju głównego. To na dobre rozpaliło zapał młodego zawodnika, który z turnieju na turniej wydawał się być coraz to bardziej dojrzały. Rok 2010 zakończył ćwierćfinałem w Kuala Lumpur i II rundą w Tokio.

2011

Kanadyjczyk nowy sezon rozpoczął pod wodzą Frederica Niemeyera. Ich współpraca rozpoczęła się od życiowego sukcesu Raonicia, który zagrał w IV rundzie Australian Open i na dobre wskoczył do top 100 rankingu ATP. Później udało mu się jeszcze wygrać turniej rangi 250 w San Jose, który jak się później okazało był dla zawodnika niezwykle szczęśliwy. Milos świetnie spisał się również w Memphis, gdzie zagrał w finale imprezy rangi 500. To pozwoliło mu awansować na 37. miejsce światowego zestawienia. Później było już nieco gorzej. Słabe występy w Roland Garros i Wimbledonie, absencja w Nowym Jorku i spokojne ciułanie punktów w mniejszych turniejach.

2012

Rok rozpoczął się zdecydowanie po myśli Kanadyjczyka, który zainaugurował go zwycięstwem w Chennai i III rundą w Melbourne. Późniejsze zwycięstwo w San Jose i kolejny finał w Memphis otworzyły drogę młodego zawodnika do kolejnego awansu w rankingu ATP. Kanadyjczyk poprawił się w stosunku do poprzedniego sezonu i tym razem pewnie punktował między innymi w rodzimym Toronto, Cincinnati (ćwierćfinały) oraz US Open (IV runda). Nieco gorzej było już w Roland Garros i na Wimbledonie, ale straty Kanadyjczyk powetował sobie finałem w Tokio. Zakończyl sezon na świetnym, 13. miejscu.

2013

Utalentowany Raonic rozpoczął rozgrywki od rozczarowującej porażki z Grigorem Dimitrovem w Brisbane. Później stosunkowo dobrze spisał się w Melbourne, gdzie musiał jednak uznać wyższość faworyzowanego Rogera Federera w IV rundzie.

Na pierwszy tytuł w sezonie kanadyjski tenisista nie musiał czekać zbyt długo. Raonic obronił mistrzostwo w San Jose, gdzie triumfował po raz trzeci z rzędu. Kompromitująca porażka z Jackiem Sockiem w Memphis to zdecydowanie rysa na bilansie tenisisty. Raonic całkiem dobrze spisał się w Indian Wells, gdzie zagrał w IV rundzie. W III fazie pożegnał się natomiast z imprezą w Miami.

Imprezy Masters na kortach ziemnych to w wykonaniu Milosa jedno wielkie nieporozumienie. Jak można było się spodziewać Kanadyjczyk szybko żegnał się z turniejami w Monte Carlo, Madrycie i Rzymie. W między czasie udału mu się jednak awansować do półfinału w Barcelonie (ATP 500). W Roland Garros, Raonic zagrał również zaledwie w III rundzie, co jak na zawodnika aspirującego do top 10 to zdecydowanie za mało.

Korty trawiaste to kolejna czarna seria Kanadyjczyka. Raonic wygrał tylko jedno spotkanie w trzech rozegranych turniejach. Miało to miejsce w I rundzie wielkoszlemowego Wimbledonu.

Prawdziwa eksplozja formy młodego zawodnika to rodzimy Montreal, gdzie w końcu udało mu się zagrać w finale. Tam lepszy okazał się jednak Rafael Nadal. Po świetnym występie awansował na najlepszą w dotychczasowej karierze, 10. pozycję w rankingu ATP. Później Milos na swoje konto zapisał również III rundę w Cincinnati i IV fazę w US Open. Kolejny znaczący sukces odniósł w Bangkoku, gdzie zapewnił sobie drugi tytuł w roku. Następnie udało mu się jeszcze awansować do finału w Tokio, jednak występy w Szanghaju i Paryżu były już rozczarowujące i Kanadyjczyk zakończył rozgrywki na 11. lokacie.

2014

Rok 2014 był dla Raonicia przełomowy. Kanadyjczyk swoją uwagę skupił przede wszystkim na dużych turniejach, co przyniosło wymierny efekt w postaci wielu zdobywanych punktów. Milos rozpoczął sezon od przeciętnego występu w Australian Open, gdzie uległ w III rundzie Grigorowi Dimitrovowi, ale później było już tylko lepiej. Raonic aż cztery razy z rzędu dochodził do ćwierćfinału imprez ATP, z czego trzy razy miało to miejsce w turniejach Masters w Indian Wells, Miami i Monte Carlo. 24-latek zanotował III rundę w Madrycie, ale prawdziwe owoce swojej pracy zbierał na mączce w Rzymie i Paryżu, gdzie zanotował kolejno półfinał i ćwierćfinał.

Pomimo wpadki na początek sezonu trawiastego w Halle i porażce ze 120. wówczas Petrem Gojowczykiem, Raonic świetnie spisał się na Wimbledonie, gdzie pokonał swojego rówieśnika, Keia Nishikoriego. Kanadyjczyk przegrał dopiero w półfinale z Rogerem Federerem. Raonic awansował na 7. lokatę w rankingu i poszedł za ciosem w Waszyngtonie, gdzie wygrał event z cyklu ATP World Tour 500.

Milos jako 6. tenisista globu przystępował do turnieju w swojej ojczyźnie, ale wbrew wszelkiej logice tam spisał się zdecydowanie poniżej oczekiwań i nie obronił mistrzowskiego tytułu. Straty powetował sobie w Cincinnati, gdzie znów zagrał w 1/2 finału. W US Open doszedł do IV rundy gdzie rewanż na nim wziął Kei Nishikori. Z tym samym rywalem przegrał w finale w Tokio. Później nadeszła seria słabszych gier w Szanghaju, Moskwie i Bazyleii, ale Kanadyjczyk z przytupem zakończył rok finałe w Paryżu i występem w ATP World Tour Finals.