• Urodzony 15 listopada 1983 roku w Madrycie (Hiszpania)
• Zaczął grać w wieku 4 lat
• Status profesjonalny od 2001 roku
• W początkach zawodowej gry grał głównie w challengerach i turniejach rangi Futures.

2001 – 2003

W pierwszym roku zawodowej gry, startował w challengerach i turniejach rangi Futures, w których osiągał finały i półfinały. W sezonie 2002 dotarł do finału Segovia Challenger. Coraz częściej startował w turniejach ATP – w rozgrywkach w Sopocie odnotował drugą rundę. W trzecim roku zadebiutował w turniejach wielkoszlemowych. Na Wimbledonie uległ w pierwszym meczu, natomiast na US Open awansował do trzeciej rundy.

2004

Sezon zainaugurował na Australian Open. Przeszedł eliminacje, jednak przegrał mecz w pierwszej rundzie turnieju głównego. W Walencji odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, pokonując w finale Alberta Montanesa. O tytuł walczył również w Acapulco, gdzie uległ w spotkaniu z Carlosem Moyą. W Kitzbuhel odnotował półfinał, natomiast ćwierćfinały osiągnął w Halle, s’Hertogenbosch i Sztokholmie. Udział w Wimbledonie i US Open zakończył na etapie drugiej rundy. W grze podwójnej również zdobył pierwszy zwycięski puchar. W parze z Feliciano Lopezem wygrał w Sztokholmie. Na koniec roku zajmował 36. pozycję w rankingu ATP.

2005

Osiągnął finał w Kitzbuhel, jednak uległ w nim Gastonowi Gaudio. Ponadto odnotował półfinał w Sankt Petersburgu oraz  ćwierćfinały w Rzymie i New Haven. Najlepszym w tym sezonie startem w turnieju wielkoszlemowym był występ na US Open, w którym dotarł do czwartej rundy. Został sklasyfikowany na 32. miejscu rankingowym.

2006

Najlepiej zagrał w Walencji i Kitzbuhel, gdzie osiągnął półfinały. Ćwierćfinały odnotował w Hamburgu, Gstaad i Palermo. W turniejach wielkoszlemowych prezentował się coraz lepiej – na Wimbledonie dotarł do czwartej rundy, a na US Open znalazł się w trzeciej rundzie. Sezon zakończył na 35. pozycji w rankingu ATP.

2007

W Sankt Petersburgu był bliski zdobycia kolejnego tytułu, jednak w finale lepszy okazał się Andy Murray. Ponadto dotarł do półfinałów w Kitzbuhel oraz Bangkoku. W Tokio odnotował ćwierćfinał. W Wielkim Szlemie osiągnął czwartą rundę Roland Garros oraz trzecią rundę na Wimbledonie i US Open. W grze podwójnej w parze z Garcią-Lopezem awansował do finału turnieju w Stuttgarcie. Z końcem roku znalazł się na 26. miejscu w światowym rankingu.

2008

Odniósł zwycięstwo w Umag, gdzie wygrał decydujące spotkanie z Igorem Andreevem, natomiast w Nottingham uległ dopiero w finałowym meczu z Ivo Karlovicem. W Bastad, New Haven oraz Sankt Petersburgu rywale powstrzymali go w półfinałach. W turniejach rangi Wielkiego Szlema najlepszy wynik odnotował na French Open i Wimbledonie, w których osiągnął czwarte rundy. Występ na Australian Open zakończył na drugiej rundzie, a na US Open w trzeciej. W rankingu ATP zajmował 16. pozycję.

2009

W New Haven w finale pokonał Sama Querreya i zdobył trzeci tytuł w dotychczasowej karierze, . Ponadto odnotował najlepszy wielkoszlemowy start – dotarł do półfinału Australian Open, w którym uległ dopiero światowemu liderowi Rafaelowi Nadalowi. Dobrą dyspozycję potwierdził występem w Brisbane i Kuala Lumpur, gdzie znalazł się w finałach. W wielu turniejach osiągał co najmniej  ćwierćfinał. Sezon zakończył na 9 miejscu.

2010

Sezon zapoczątkował czwartą rundą Australian Open. Na French Open odnotował trzecią rundę, a na US Open uległ w meczu o półfinał. W Wimbledonie nie wziął udziału. Turniejowe zwycięstwa odniósł w San Jose, gdzie wygrał z Andym Roddickiem, a także w Barcelonie, pokonując w finale Robina Soderlinga. W Monte Carlo i Nicei dotarł do finałów. W Madrycie przegrał spotkanie półfinałowe. Na koniec roku ponownie został 9. tenisistą świata.

2011

Pierwszy występ w sezonie 2011 tenisista zaliczył w Brisbane. Odpadł tam jednak już w I rundzie rywalizacji z Benjaminem Beckerem. W Australian Open udało mu się dotrzeć do IV rundy – przegrał z Czechem, Tomasem Berdychem. W San Jose przegrał w finałowym starciu z kanadyjskim zawodnikiem, Milosem Raonicem. Podczas udziału na turniejach amerykańskich – Indian Wells oraz Miami doszedł odpowiednio do III i II rundy zawodów. Na turnieju w Monte Carlo przegrał już w I rundzie. W trakcie trwania Roland Garrosa udało mu się dotrzeć do III rundy, gdzie przegrał z Ivanem Ljubiciciem . W Londynie (Queen’s) Verdasco dotarł do ćwierćfinału. W półfinale spotkał się z Andym Roddickiem, któremu uległ. W trakcie turnieju Wimbledon odpadł w II rundzie, gdzie przegrał z Robinem Haasem. W sierpniu dotarł do ćwierćfinału turnieju w Waszyngtonie, gdzie nie sprostał wyzwaniu rzuconemu mu przez Radka Stepanka. Na kolejnym wielkoszlemowym turnieju udało mu się dotrzeć do III rundy, gdzie przegrał z Jo-Wilfriedem Tsongą. W Pekinie osiągnął ćwierćfinał, w którym został pokonany przez Tomasowi Berdychowi. Sezon zakończył na 24. pozycji w rankingu ATP.

2012

Verdasco dobrze wszedł w nowy rok, występując w ćwierćfinale turnieju w Auckland, gdzie lepszy okazał się David Ferrer. Dużym rozczarowaniem okazała się dla niego jednak przygoda z Australian Open, gdzie już w 1. rundzie musiał przełknąć gorycz porażki w meczu z Bernardem Tomiciem. Dużo lepiej urodzonemu w 1983 roku tenisiście poszło w meksykańskim Acapulco. Fernando przegrał wówczas z Davidem Ferrerem dopiero w starciu finałowym. Verdasco z wielkimi nadziejami przystępował do sezonu imprez na kortach ziemnych, lecz ten zakończył się dla niego lekkim zawodem. Hiszpan zagrał co prawda w półfinale imprezy w Barcelonie i ćwierćfinale turnieju w Madrycie, jednak porażki w Monte Carlo, Rzymie i przede wszystkim w Paryżu nie pozwoliły mu zbudować kapitału punktowego na drugą część sezonu, w której stracił dystans do czołówki, przegrywając w 3. rundach wielkoszlemowych Wimbledonu i US Open.

CIEKAWOSTKI

• W 2008 roku pozował dla magazynu Cosmopolitan, który prowadził kampanię w związku ze wzrostem zachorowań mężczyzn na choroby nowotworowe.
• W latach 2008-2009 zdobywał nagrodę dla najwybitniejszego sportowca pochodzącego z Madrytu - Premios Siete Estrellas del Deporte.

Fernando Verdasco w swojej dotychczasowej karierze 5 razy sięgał po zwycięski puchar. Jest reprezentantem swojego kraju w Pucharze Davisa. Z jego udziałem Hiszpania zwyciężyła w latach 2008-2009. Najwyżej sklasyfikowany został w kwietniu 2009 roku, kiedy to zajmował 7. pozycję.