Wyrzut serwisowy

Tenis to indywidualny sport charakteryzujący się specyficznymi cechami. Zawodnicy są zmuszeni do ciągłego reagowania na zagrania przeciwnika oraz na skuteczne dopasowanie techniki i taktyki w celu efektywnego odegrania. Nawet dobra znajomość mocnych i słabych stron zawodnika po drugiej stronie siatki, nie gwarantuje 100% pewności odnośnie zamysłu taktycznego i wykonania następnego uderzenia przez rywala. Każda piłka, gem czy uderzenie są inne, dlatego musimy ciągle przystosowywać się do zmieniających się warunków na korcie tenisowym. Jedynym uderzeniem, które można śmiało uznać za wyjątek i nad którym mamy całkowitą kontrolę, niezależnie kto jest naszym przeciwnikiem, jest serwis. Przed zagrywką możemy zdecydować gdzie chcemy umieścić piłkę, jak mocno planujemy uderzyć oraz jaka rotacja będzie najlepsza w tej sytuacji. Dodatkowym atutem serwisu w tenisie ziemnym jest możliwość wcześniejszego zaplanowania całego uderzenia, ponieważ pomiędzy każdym punktem przysługuje nam 20 sekundowa przerwa. Biorąc pod uwagę korzystne różnice między serwisem a innymi uderzeniami w tenisie, zawodnicy powinni dążyć do wykorzystania tych korzyści w celu osiągnięcia prawdziwej broni w postaci mocnej i dokładnej zagrywki. W tenisie wyróżniamy 2 podejścia do wyrzutu piłki: jedni preferują wyrzucanie piłki w to samo miejsce niezależnie od zamierzonego serwisu, a drudzy wolą zmienić wyrzut adekwatnie do planowanego zagrania. Każda opcja ma własne mocne i słabe strony, dlatego wybór wyrzutu powinien być dostosowany do indywidualnych predyspozycji zawodnika.






Poniżej przedstawiam charakterystykę obu wyrzutów:

Jeden wyrzut dla wszystkich rodzajów serwisu

Ta opcja ma wielu zwolenników wśród trenerów. Poprzez stosowanie takiego samego wyrzutu za każdym razem, zawodnik może ukryć swoje intencje odnośnie kierunku zagrania, siły uderzenia czy rotacji piłki. Zawodnik odbierający nie jest w stanie odczytać żadnych informacji z takiego podrzutu, dlatego wiele piłek może zostać zepsutych z powodu niepewności w głowie rywala. Niewątpliwym atutem podrzutu w to samo miejsce jest możliwość ciągłej zmiany rytmu zagrywki, poprzez naprzemienne zastosowania serwisu płaskiego i kick oraz sytuacyjne wprowadzanie zagrywki slajsowanej. Wielu tenisistów nie lubi, gdy przeciwnicy zmieniają rotację w każdej piłce, ponieważ zmusza ich to do ciągłej adaptacji. Dlatego zawodnicy z jednym wyrzutem piłki mogą być bardzo efektywni przeciwko tego typu rywalom. Minusem takiego wyrzutu jest niewątpliwie brak możliwości osiągnięcia ekstremalnych rotacji podczas serwowania 1-go lub 2-go serwisu. Każdy zawodnik jest inny; jeden ma zdolności do mocniejszego wygięcia kręgosłupa, co sprawia ogromne możliwości do zbudowania agresywnego kick-serwisu, natomiast inny tenisista może wykorzystać mobilność nadgarstka do serwowania kątowego. Wyrzut w to samo miejsce umożliwia zaserwowanie każdego serwisu z zadowalającym efektem, natomiast ogranicza w rozwijaniu światowej klasy indywidualnej formy zagrywki.






Różne rodzaje wyrzutu dla odmiennych serwisów

Ta opcja to świetne rozwiązanie dla zawodników, którzy mają predyspozycje do rozwinięcia indywidualnego serwisu na wysokim poziomie zaawansowania. Moim zdaniem, wyrzut do lewej strony umożliwia osiągnięcie większej rotacji w serwisie kick, co ma duży wpływ na kąt zagrania, a także na odskok piłki po odbiciu. Wiele osób próbuje osiągnąć zdumiewające rotacje z wyrzutem nad głowę, lecz takie usytuowanie piłki nie pozwala na wysoko skaczący serwis. Wyrzut do lewej strony sprawia, że tenisista może wygiąć się do tyłu, co może przynieść zadowalające rezultaty w postaci bardzo trudnej do odebrania zagrywki. Samantha Stosur to świetny przykład zawodniczki z najwyższej półki, której wyrzut do lewej strony pozwala na osiąganie rotacji niemożliwych dla innych zawodniczek z touru. Kolejny wyrzut powinien być zastosowany w sytuacji, gdy naszym celem jest zagrywka typu slajs. Podrzucenie piłki do prawej strony umożliwia uderzenie piłki od zewnątrz („ścięcie”), co stwarza lepsze możliwości kątowe, a także powoduje, że piłka odbija się niżej niż zazwyczaj. Rafael Nadal łączy lewą rękę z dobrym wyrzutem do lewej strony (dla praworęcznych wyrzut byłby do prawej strony), by efektywnie serwować z rotacją slajs do backhandu przeciwnika w celu osiągnięcia przewagi sytuacyjnej na korcie. Ostatni wariant wyrzutu do serwisu jest przypisany dla zagrywki płaskiej. Umiejscowienie piłki przed sobą (lekko do prawej strony) zmusza zawodnika do przeniesienia ciężaru ciała w przód poprzez wskoczenie w kort, co ma widoczny efekt na precyzję uderzenia przy zachowaniu dużych prędkości. Jerzy Janowicz to przykład tenisisty, który wykorzystuje swój wzrost i mocny wyrzut do przodu w celu dominacji na korcie w gemach serwisowych.
Każdy zawodnik powinien dostosować wyrzut do własnych możliwości serwisu. Jeżeli dany tenisista preferuje zmienność rotacji, jeden wyrzut dla wszystkich serwisów to najlepsza opcja do wyboru. Z drugiej strony, jeżeli ktoś ma predyspozycje do jednego z serwisów, zróżnicowanie wyrzutów może pomóc osiągnąć lepsze rezultaty przy danym serwisie.


Marcin Bieniek

Ekspert Tenisa

« powrót