Smecz backhandowy

W dzisiejszych czasach tenis jest oparty na grze siłowej, w której główną rolę odgrywają uderzenia z końcowej linii. Szybkość i siła wymian sprawiają, że podejście do siatki jest utrudnione, a uderzenia poprzedzające bieg do przodu są jeszcze trudniejsze do wykonania. 20 lat temu tenis wyglądał zupełnie inaczej, ponieważ główną bronią były woleje i smecze wykonywane przez większość zawodników na świecie. Poprzez zmiany związane z technologią rakiet i naciągów tenisowych oraz większą wiedzą trenerską, zawodnicy prawie całkowicie porzucili „wypady” do siatki. Jedynymi wyjątkami są zawodnicy grający regularnie w debla, tenisiści o stylu wszechstronnym, a także wysocy zawodnicy z potężnymi serwisami.

Nowoczesny styl gry sprawia, że treningi przesycone są ćwiczeniami skupionymi na grze ze strefy końcowej, co negatywnie wpływa na wszechstronny rozwój i na umiejętności zagrywania piłki przy siatce. Opanowanie podstawowych zdolności technicznych i taktycznych uderzeń z powietrza powinno być priorytetem nie tylko dla dzieci, ale także dla amatorów, u których szybkość wymian jest niższa, co pozwala na częstsze podejścia do siatki w celu wygrania piłki wolejem lub smeczem. Gra deblowa to także aspekt, który powinien być brany pod uwagę przy wprowadzeniu większej ilości ćwiczeń przy siatce.

Smecz z backhandu to jedno z najtrudniejszych zagrań w tenisie. Najlepsi zawodnicy na świecie mają problem z tym uderzeniem, dlatego łatwo jest sobie wyobrazić skuteczność smecza z backhandu wśród juniorów czy amatorów. Techniczne trudności z wykonaniem sprawiają, że taktyką przeciwko zawodnikom bedącym przy siatce jest zagranie loba w stronę backhandową, by zmusić rywala do odegrania piłki smeczem backhandowym.

Technika smecza z backhandu:

1. Odprowadzenie rakiety obiema rękoma poprzez skręt tułowia (lewa ręka pomaga osiągnąć większy skręt tułowia, co generuje dodatkową siłę dla uderzenia)

2. Odchylenie rakiety do tyłu oraz podniesienie łokcia (odgięcie rakiety przy jednoczesnym uniesieniu łokcia ma efekt dźwigni, która może nadać dużą siłę piłce przy odpowiednim przyspieszeniu ruchu rakiety to piłki)

3. Odgięcie tułowia w tył (efekty podobny jak przy serwisie; odgięcie tułowia w tył kumuluje energię, którą można łatwo przekazać piłce poprzez przeniesienie ciężaru w przód)

4. Wyskok do góry (odbicie z tylnej nogi pozwala na wyjście do góry i zmniejszenie szansy zagrania smecza w siatkę)

5. Przyspieszone poprowadzenie rakiety w kierunku piłki

Jak możemy zauważyć, ruch do smecza backhandowego jest nienaturalny i może sprawić wiele trudności dla mniej zaawansowanych graczy. Roger Federer to świetny przykład zawodnika, który w mistrzowski sposób opanował zdolność do agresywnego zagrania ze smecza backhandowego. Odpowiednie przygotowanie fizyczne (koordynacja, siła) to klucz do efektywnego odegrania loba zagranego na backhand.

Taktyka smecza z backhandu:

1. Uderzając blisko siatki, kieruj smecz backhandowy po krosie, starając się zagrać kątowo. Naturalny tor ruchu rakiety po przekątnej ciała faworyzuje zagrania po krosie, dlatego łatwiejsze piłki powinny być zagrywane w tą strefę.

2. Zagrywanie smecza backhandowego w celu ponownego podejścia do siatki powinno być skupione na kierunku po linii. Pamiętając, że odpowiednia pozycja w sytuacji wolejowej to ta, w której zawodnik „kryje” passing shota po linii, łatwo jest zauważyć, że zagranie po linii stwarza możliwość szybszego osiągnięcia dobrej pozycji na korcie niż odegranie po krosie, po którym tenisista musi przebiec na drugą stronę kortu.

3. Przy dokładnym lobie, zawodnik będzie zmuszony do defensywnego odegrania, dlatego smecz backhandowy powinien być celowany w środkową strefę w okolicach linii końcowej. Taka taktyka pozwala na ograniczenie szansy na błąd, a także daje cenny czas na wycofanie na końcową linię i przygotowanie do odpowiedzi przy kolejnym uderzeniu.

Wprowadzenie ćwiczeń treningowych skupionych na smeczu backhandowym to podstawa do nabycia umiejętności do zagrania tego uderzenia, a także do nabycia pewności siebie, jakże ważnej w sytuacjach meczowych. Patrząc na rzadkość tego uderzenia w dzisiejszym tenisie, 1 ćwiczenie na 2-3 tygodnie w zupełności wystarczy, by zdobyć wiedzę, która może zaprocentować wygranymi punktami w meczach w przyszłości.

Marcin Bieniek

Ekspert Tenisa

Z cyklu "Środa z Eksprertem" polecamy również:

''Użyteczność ćwieczeń tenisowych z kosza''

''Wartość prawidłowej rozgrzewki w tenisie''

''Podstawy taktyczne gry woleja''

''Zróżnicowanie w grze na różnych nawierzchniach kortu''

"Wyrzut serwisowy"

"Dziennik treningowy tenisisty"

"Antycypacja czyli jeden krok przed przeciwnikiem"

"Jak efektywnie returnować"

"Znajomość kierunków w tenisie"

"Jak grać przeciwko wysokiemu zawodnikowi"

« powrót