Półwolej forehand

Nowoczesny tenis oparty jest głównie na uderzeniach z końcowej linii, co sprawia, że trenerzy i zawodnicy skupiają się głównie wokół tej strefy podczas sesji treningowych. Takie podejście sprawia, że wielu zawodników nie potrafi efektywnie zagrywać takich uderzeń jak wolej czy smecz. Ograniczony rozwój pozwala rozwinąć bardzo dobre umiejętności w uderzeniach forehand oraz backhand, lecz negatywne strony takiego treningu skutkują w braku możliwości pokonania przeciwników o lepszej grze z końcowej linii lub odnoszenia sukcesów w grze podwójnej. Pamiętając, że podejście do siatki to świetna okazja by zakończyć punkt w szybszy i prostszy sposób oraz mając na uwadzę, że duża grupa amatorów preferuje rozgrywki deblowe, uderzenie typu półwolej to umiejętność, którą powinien posiąść każdy zawodnik.

Półwolej to jedno z najtrudniejszych uderzeń w tenisie. Jest to spowodowane faktem, że trzeba uderzyć piłki natychmiast po jej kontakcie z kortem, co powoduje, że umiejętności koordynacyjne (ręka-oko) to podstawa do efektywnego wykonywania tego uderzenia. Ze względu na tą specyfikację, trenerzy radzą zawodnikom by starali się unikać uderzeń z półwoleja lecz tenis to gra nieprzewidywalna, więc trzeba przygotować się na wykorzystanie umiejętności odegrania takiej piłki. Zdolność przeciwnika do zagrania piłki w nogi biegnącego do siatki zawodnika to pierwsza sytuacja, która pokazuje, że ten aspekt powinien być włączony w trening umiejętności na siatcę. Druga sytuacja to wolna reakcja zawodnika, która sprawia, że zamiast przyspieszenia do siatki i zagrania piłki z woleja, tenisista zmuszony jest do odegrania bardziej ryzykownego uderzenia typu półwolej. Poniżej przedstawiam kluczowe punkty techniczne, pozwalające na opanowanie półwoleja z forehandu, a także aspekty taktyczne, które muszą być połączone z techniką, by zapewnić więcej wygranych punktów.

Technika półwoleja z forehandu:

1. Odprowadzenie rakiety poprzez skręt barków przy pomocy obu rąk – lewa ręka odgrywa kluczową rolę w odprowadzeniu rakiety przy każdym uderzeniu w tenisie (z wyjątkiem serwisu), ponieważ pomaga w osiągnięciu optymalnego skrętu tułowia, co ma znaczący wpływ na generowaną siłę przez górną część ciała.

2. Niska pozycja nóg – mocne ugięcie nóg, często zmuszające zawodnika do dotknięcia kortu tylnym kolanem, to podstawa by osiągnąć równowagę przed uderzeniem, a także by umozliwić sobie optymalne ustawienie do piłki.

3. Równoległe ułożenie rakiety blisko kortu – niska pozycja rakiety pozwala na odbicie piłki natychmiast po jej odbiciu, co sprawia, że zawodnik może kontrolować uderzenie w łatwiejszy dla siebie sposób. Najczęściej popełnianem błędem jest opuszczanie samej główki rakiety (rakieta powinna być w jednej linii), co wpływa na zwiekszoną ilość niedokładnych zagrań.

4. Ruch rakiety od dołu do góry – półwolej z forehandu zazwyczaj zagrywany jest wewnątrz pola serwisowego, co sprawia, że bliska odległość od siatki zmusza do podniesienia piłki, by uniknąć zepsucia. Ruch od dołu do góry pozwala na regularne umiejscowienie półwoleja zarówno w krótkiej, jak i długiej strefie kortu.

5. Wykończenie uderzenia przed sobą  – wykończenie półwoleja ruchem przed siebie to kluczowy aspekt w nadaniu piłce dodatkowej siły. Takie rozwiązanie to priorytet w zagrywaniu długich, przygotowawczych piłek.

Taktyka półwoleja z forehandu:

1. Defensywa – wielu dobrych zawodników jest w stanie zagrać zawodnikowi, który biegnie do siatki, nieprzyjemną piłkę w nogi. Zważając na sytuację, że przeciwnik jest w dobrej pozycji na korcie, sytuacja zmusza do zagrania półwoleja o charakterze defensywnym lub neutralnym. Odpowiednie nastawienie mentalne oraz prawidłowa taktyka to kluczowe aspekty, które pozwolą zawodnikom efektywnie wykonywać to uderzenie. Musimy pamiętać, że celem półwoleja będzie zagranie długiej piłki (najlepiej po linii ze względu na łatwiejsze pokrycie kortu na siatcę), by zdobyć czas na szybkie przemieszczenie się do siatki.

2. Ofensywa – półwolej w wersji ofensywnej wymaga całkiem innego podejścia mentalnego oraz taktycznego. Po pierwsze, pozycja przeciwnika decyduje czy w danej sytuacji warto zagrać uderzenie ofensywne czy defensywne. Tenisista uderzejący piłkę spoza bocznej linii to dobry przykład sytuacji, w której opłacalne jest podjęcie większego ryzyka przy półwoleju. Priorytetem mentalnym jest nastawienie na wygranie punktu poprzez zagranie winnera lub do zmuszenia przeciwnika do zagrania słabego uderzenia/zepsucia piłki. Prawidłowa taktyka to natomiast zagrywanie piłek z dala od aktualnej pozycji rywala na korcie np. jeżeli przeciwnik zagrał ostatnią piłkę z narożnika backhandowego, dobrym rozwiązaniem jest wykonanie krótkiego półwoleja spadającego blisko siatki po stronie równowagi.

Marcin Bieniek

Ekspert Tenisa

Tenis ziemny wyniki - ranking ATP, ranking WTA

« powrót